CHP'liler İzmir'de Cumhuriyet Ağacı heykeline karanfil koyma eylemi yapmış. Son derece demokratik ve modern bir eylem olarak gördüğüm bu organizasyonda, Mustafa Balbay'ın hapisteki her gününe karşılık bir karanfil konulması da ayrıca anlamlı. Bu köşeyi takip edenler bilirler, bu ülkede bir Korku Şebekesi olduğunu daha önce de yazmıştım. Bu şebekenin suçlu ya da masum ayırt etmeden hemen herkesi ve her şeyi kullanabileceğini örnekleriyle aktarmıştım. Açıkçası Ergenekon Davası'nı sulandırmak, bulandırmak, boşa çıkarmak için bu tür fırsatları ıskalamadıkları da aşikâr. Nitekim Taraf'tan Namık Çınar bu konuyla ilgili önemli bir yazı kaleme almış. Şöyle diyor: "Bu sizinki adalet madalet aramak değil, düpedüz emrinde olduğunuz egemenlerinizi kurtarma operasyonudur." Aynanın gizlenen tarafını da tutuyor bu zihniyetin gözüne Çınar: "CHP'liler ve bilcümle Kemalistler, Balbay'ın içeride geçirdiği bininci güne izafeten, dün yere bin tane karanfil bırakmışlar imiş. Ya pekiyi, Türkiye halkının onların faşizmlerinden dolayı, doksan yıldır çektikleri nice acıların anısına, hiç değilse kıyımdan geçirdikleri 14 bin Dersimli için, bir tane olsun karanfil bırakmaya yürekleri var mıdır acaba?" Bizzat Ergenekon mensupları yahut muhipleri veya AK Parti karşıtlığından yola çıkarak, kendilerini Ergenekon'un tatlı kollarında bulanların içine düştüğü hazin bir durumdur esasen bu. Erkan Acar, deneyimli gazetecilerimizden biridir. Ergenekon Terör Örgütü Davası'nı da en iyi bilen meslektaşlarımızdandır. Erkan, kısa süre önce "Karanlık Oda: Ergenekon'un Medya Yapılanması" isimli bir kitap yazdı. Timaş yayınlarından çıkan kitap bahsini ettiğim şebekenin bu konuda oluşturmaya çalıştığı imajinasyonu tuz buz edip bir kenara atıyor. Ergenekon'un dağılma sürecinde can havliyle yazdırttığı kitapların aksine, konuya daha geniş ve yerli yerinde bakan bir perspektifle bakıyor Acar'ın kitabı. Birilerinin başka birilerine dikte ettirdiği, başka isimleri perde olarak kullanıp yazdırttığı proje kitaplardan değil. Foya ortaya çıkınca 'Ooo' diye işi gırgıra vurarak kitaplaştıranların karşısına 'Buuu' diyerek çıkan bir kitap. Yazarı perde arkasında değil, PR'ı için ahbap yaren koalisyonu filan da yapılmamış hiç. Alayıvâlâ ile fuarlarda gövde gösterisi de tertip edilmemiş. Peki, ne var Acar'ın kitabının içinde? Malum; Ergenekon operasyonları başladığı günden bu yana akademisyenlere, askerlere, hukukçulara varana kadar birçok kişi gözaltına alındı, tutuklandı. Hadiseleri 'medya'dan takip ederken, Ergenekon'un sağlam ayaklarından birinin yine medyada olduğu ihtimali, gazeteciliğin darbe ile örgüt ile ne ilgisi olabilir düşüncesini sorgulayarak yola çıkıyor kitap. Ve önemli noktalara dokunuyor. Örneğin; merkez medyadaki önemli isimlere yönelik gözaltılar, belgeler, telefon ve bilgisayar kayıtları, komplolar, stratejilerinin izini sürüyor... Bu zincir içerisindeki en önemli halkalardan biri de Oda TV operasyonlarına yakından bakıyor. Tipik 'mafyöz' yöntemlerle 'çökülmeye' çalışılan bir medya organı etrafında dönen karanlık ve kirli ilişkileri çarpıcı bir şekilde gün yüzüne çıkarıyor. Ve ortalıkta, başkasına 'yandaş' yaftası yapıştırıp, özgürlükçü diye dolaşan birtakım zevatın maskesini alaşağı ediyor. Ve şu soruların cevabını kovalıyor: Oda TV, Ergenekon'un medyadaki kuvvetli ayaklarından biri miydi? Soner Yalçın; Doğu Perinçek, Yalçın Küçük ve Abdullah Öcalan denkleminin neresindeydi? Oda TV, Ergenekon Davası aleyhine bir kamuoyu oluşturma faaliyeti içinde miydi? Ergenekon Davası'nın kilit noktalarında görülen kişiler Oda TV'yi yönlendiriyor muydu? Oda TV'de bulunan, basın etiğine aykırı kayıtlar ve belgeler neyin göstergesiydi? Erkan Acar'ın "Karanlık Oda: Ergenekon'un Medya Yapılanması" kitabı, sadece yakın geçmişte yaşananları anlamak için değil, halihazırda devam eden bu tip karanlık tertiplerin de çözümü için de okunması gereken bir kitap. Bir zihniyetin dipkoçanı var kitapta. Tamam, elde karanfil demokratik hakkımızı kullanarak, haksızlık yapıldığını düşündüğümüz şeylere tepki gösterelim ama kimse de gerçekleri gizlemeye kalkışmasın olur mu?