Tutarlılık, dengeli bütünlük demek. Dengenin sağlıklı ve güzel olması, tutarlılığın hangi seviyede oluştuğunu belirler. Bir yanlışı temele koyup tutarlı olmaya çalışmak, belki bir negatif uyum görüntüsü verebilir. Ama bu, aynı sakat gözlük camlarıyla hayata bakmak gibidir. Yanlışın yansımaları arasındaki uyum, bir anlam ifade etmez, bir bütünlük ruhu taşımaz. Hayatın dışına çıkarsınız, yaşadığınız baştan sona bir aldanıştır. Özünüz garip kalmıştır. Bir sürgünde gibisinizdir. Görüntü uyumunun ardında korkunç çelişkiler vardır... Buna tutarlılık denmez; bazılarının öyle zannetmesi bir tutarlılık körelmesidir. Şeklen var gibi; aslen, yoktan beter. İdeolojik saplantılarda yaşanan da bu. Tutarsızlık sinyallerine kızılmaz, onlar uyarıdır. Onları duyulmaz görünmez hale getirmek, aynen uyuşturucu kullanmak gibidir. İnsanın bütünlüğü tutarlılık gerektirir. Mesela hayat tarzınızla düşünceleriniz arasında bir tutarlılık olacak. Birbiriyle ilişkisi olmayan, aklî, ruhî ve bedenî faaliyet yok. Şu veya bu derecede, şu veya bu nitelikte, ama mutlaka var. Bir tutarsızlık var ise bütünlük dengeniz sıkıntıda demektir. "İnandığınız gibi yaşamazsanız, yaşadığınız gibi inanmaya başlarsınız" sözü buna vurgu yapar. "Orada öyle, burada böyle" olmaz. Engelleyemeyeceğiniz etkileşim, sizi bir yerlere götürür, garip dengelere sürükler. Bütünlüğün kayba uğraması, anormalliğin başlamasıyla beraber yürür. Mesela ruhî-kalbî-aklî ilgilerini kaybetmiş, yahut hiç kazanamamış içgüdüsel ve organik bir cinsellik, hayvanî bir şeydir; bu hal bir insanda görülüyorsa o kişi normal bir insan değildir. Kendi anormalliği içinde sağlıksız bir tutarlılık görüntüsü oluşabilir; fakat fıtri ekseninden kaymıştır, varlığının gerçek tutarlılığı kalmamıştır. İtidal'i bilmez, sevgiyi düşünceyi bilmez o. Sadece süslü mazeretler üretir, kendini kandırma meşguliyetleriyle oyalanır. Böyle bir anormallik açık anormallikten daha yanıltıcı ve zararlıdır. Teşhis etmekte zorlanırsınız. Etkileyici tarafları vardır. Sıradan normal biri, farklı bir anormalliğe tercih edilmek gerekir; çünkü birincisi gelişmeye açık iken ikincisi çok dirençlidir. Sizi anormalliğe sevk etmeye çalışır; başarılı olamasa da çok yorar. Bu yazar seçerken de, başka seçimler yaparken de böyledir. Sevgiye ve düşünceye kapalı olma anormalliği, hele bazı avantajlara ve imkânlara sahipse, çok imtihanlı bir mücadelenin zorluklarıyla karşılaştırabilir sizi. Yardım almak şuur ister, yardım da edemezsiniz pek. Bazen duadan başka yapacak şeyiniz kalmaz. Çok sabırlı olursanız, benzeşme riski de doğar. ... Şu satırları hem yazıyorum hem de bir somutlaştırma ve örnekleme lüzumunun basıncını hissediyorum. İşte burada "roman"a ihtiyaç var... Bazı toplumsal kesitleri ve bireysel bilmeceleri başka türlü veremezsiniz. Hüzün Yağmuru'nda bunu denedim. Yankı bulmadı. Ekşi Sözlük'teki değerlendirmelerin bir bölümünü bazı okuyucularımı teselli için almak istiyorum: "... Duygusal yoğunluğuna rağmen her şey çok gerçek... İnsanın, aşkın, sevginin felsefesini yapmış Ahmet Selim. Özellikle en can alıcı mesajlar romanın kahramanı Melih'in diyaloglarında yer bulmuş. Ve sevgi... Hani şu hep kullanılan ve içi boşaltılan kavram. Artık hepimiz sevgi sözüyle başlayan konuşmaların samimiyetine inanmaya başlamışken, bu kitap okunmalı son bir fırsat adına... Ahmet Selim, insana aşktan tasavvufî aşka her türlü sevgiyi felsefî bir dille öyle öyle güzel anlatmış ki, hayran olmamak elde değil... Kısacası her yönden iştahla okunabilecek düşündürücü, önemli bir roman." (Ekşi Sözlük) Mahcup bir minnet duygusunu yüreğimde saklıyorum. Her şey insandan gelir geçer. Her insan ayrı bir dünyada yaşıyor gibidir ama, hepsinin dünyası, onlar fark etsin etmesin, aynı hakikat bütünlüğünün etrafında döner. Döner de nasıl döner? Kendi bütünlüğünün bilincinde olarak mı, sevgiye ve düşünceye açık olarak mı, bir tutarlılık ahengi içinde mi döner? Mutluluğun sırrı burada. ... Bebek önce korunma ve sevgi, sonra beslenme ihtiyacıyla doğar; onları da anne kucağında bulur. Hikâyemiz böyle başlıyor. Sadece bunun anlamı bile yol göstericidir..