Ahşap masanın üzerinde bir demet çalı duruyor. Boşalmış kahve fincanlarımızın ortasına uzanmış bize dağlardan bayırlardan hikâyeler anlatıyor sanki. Bildiğimiz funda işte! Hani süpürge otu denilen tür var ya, onun bir örneği. Ama azıcık mora, azıcık kırmızıya çalan çiçekleriyle öyle güzel ki! Kendi halinde, sakin, alçak sesle konuşan bir güzellik! İçimizi ısıtan kasım güneşi, cami meydanındaki asudelik ve az sonra yazı yazıp gazeteye geçmek zorunda olmam... Hepsi bir yana bu küçük funda demeti bir yana! Gözüm sürekli ona takılıyor. Halimi gören sevgili arkadaşım Deniz "bu demet senin olsun Haşmet abi" diyor! Çocuk gibi seviniyorum ya, kendime de şaşırıyorum. *** "Vatan nasıl sevilir?" konulu bir yazıya hazırlanmıştım bugün. İlkokuldan başlayarak bize "vatan sevgisi" adı altında nefret ve endişe duyguları enjekte eden talim terbiye klişelerine değinecektim. "Vatan sadece geçmişin hatıralarıyla değil, geleceğe dair hayaller kurarak sevilir; bu yüzden vatan sevgisinin özsuyu barıştır" diyecektim. Şimdi bütün cümleler dağılıp gittiler zihnimden. Varsa yoksa şu çalı! Hiçbir yeşilliğin olmadığı; ekilip biçilemeyen, taşlı tozlu arazileri süsleyen, bakmasını bilenin gönlünde "cennet"e kapılar açabilen çiçeklenmiş bir demet funda! Ona baktıkça içimde sımsıcak bir "Türkiye" büyüyor. *** Vatan sevgisi dedim de... Facebook ortamında oradan oraya dolaşan bir metinle karşılaştım. Gökyüzünün ve sabah vakitleri yaprakları süsleyen çiy tanelerinin yalnız bu topraklar için yaratıldığını iddia eden; Yunus Emre'nin varlığını düşmana karşı bir silah olarak tarif eden ve her satırı kan revan içinde bir metindi. Yazan delikanlının vatan sevgisinin samimiyetinden kuşku yoktu ama... Anlaşılıyordu ki... Başını kaldırıp gökyüzüne hiç bakmamış, yıldızları hiç seyretmemişti. Çiy tanesinin biçimini sorsan tarif edemezdi. Yunus Emre'nin şiirlerini okul bittikten sonra dönüp bir daha okumamıştı. Ah, keşke bilebilseydi ki bu çocuk... Bir vatanı sevmek coşkulu kelimeleri art arda ekleyip haykırmak değildir. Vatan sevgisi çoğu zaman derin bir iç çekiştir!