Yarından sonra BDP'liler Meclis'te yer alacak. Türkiye'de yaşayan 72 milyonu çok yakından ilgilendiren bir gelişme bu. Çünkü bu karar şiddetin sona ereceğini haber veriyor. Sokakta yürürken, arabayla giderken bir kör kurşuna veya patlayan bir bombaya hedef olma ihtimali hepimiz için azalıyor. PKK, 14 Temmuz'da Silvan saldırısı ile başlattığı savaşı sona erdiriyor. İcazet Kandil'den geliyor. BDP'li milletvekillerinin aldıkları talimat çerçevesinde anayasa müzakereleri yürütürken, aynı merkezden gelen bir başka talimatla PKK militanlarının sağda solda cinayet işlemeleri mümkün mü? Şiddetin sona ereceği umuduyla derin bir nefes alırken, bu soruya bir fıkra ile cevap vermek lâzım. PKK'nın, BDP'nin tanınmış simaları bir otobüsle Kandil'e doğru yol alıyorlar. Otobüs hıncahınç militanlar ve politikacılarla dolu. Derken bir patlama ve biraz sonra üzerinden geçecekleri köprü havaya uçuyor. Köprünün yanlışlıkla PKK'lılar tarafından havaya uçurulduğu anlaşılıyor. Aralarında çözümü tartışıyorlar. İlk karar: 'İmralı'ya soralım.' MİT'i araya sokarak İmralı ile bağlantı kuruluyor. Cevap: 'Bir ateşkes ilan edin. Devletle işbirliği yapıp, köprüyü yeniden inşa edin.' Talimat geldikten sonra yeni bir tartışma başlıyor. Demirtaş, 'Meclis'e gidelim. Bu seneki bütçeye önderimizin talimatına uygun olarak bu köprü için bir ödenek koyduralım' önerisinde bulunuyor. Dr. Bahoz, 'Ne gerek var, köprüyü havaya uçuran gerillalardan özeleştiri alalım, sonra öldürüp otobüsü onların üzerinden geçirelim' diyor. Karayılan: 'Bence otobüsün perdelerini kapatalım, sonra birkaç kişi aşağı inip otobüsü sallayalım. Herkes yola devam ettiğimizi zannetsin.' Ahmet Türk, 'Benim İstanbul'da tanıdığım bir Türk müteahhit arkadaşım var, parasını verelim, ona yaptıralım' diye farklı bir teklifte bulunuyor. Bunun üzerine Sabri Ok atılıyor: 'Ben Almanya'dan bedava yaptırırım.' İşin içinden bir türlü çıkamıyorlar. O sırada kırmızı cep telefonu çalıyor, karşılarında öfkeli ses tonu ile Öcalan: 'Bensiz hiçbir şey beceremiyorsunuz. Geri dönün, bana gelen bilgiye göre gittiğiniz yol zaten yanlışmış.' Bu fıkrayı bana, MİT-PKK görüşmesi kayıtlarında yer alan bir ayrıntı ilham etti. MİT Müsteşar Yardımcısı Afet Güneş, PKK'lılardan İmralı'ya götürmek üzere mektup yazmalarını isterken bir ricada bulunuyor. Hatta ricanın ötesine geçip, 'yalvarıyorum' diyor. İstediği şey sadece kısa yazmaları. Laf arasında aynı uzun yazma alışkanlığının Öcalan'da da bulunduğunu söylüyor. Koskoca MİT'in onca risk barındıran teşebbüsün içinde tek ricası bundan ibaret. PKK şeflerinin veya BDP'li politikacıların kaleminden veya ağzından çıkan metinleri okurken öteden beri benim de dikkatimi çeken bir özellik bu. Bir cümle ile ifade edilecek bir durumu uzattıkça uzatıyorlar. Öcalan'ın avukat görüşmeleri de öyle. Laftan tasarruf etme anlayışı hiç yok. Bazen bir cümleyi yakalamak için upuzun kalıplaşmış retorikleri, keçiboynuzu kemirir gibi tüketmeniz gerekiyor. Şiddetin, kanın, kavganın ötesine geçmek için galiba bu ayrıntı üzerinde dikkatle durmamız lâzım. Kürt ulusal siyasetinin söyleyecek çok sözü var. Bırakalım söylesinler. Tekrar tekrar söylesinler. Sabırla dinleyelim. Ne kadar yanlış, ne kadar düşmanca, ne kadar memleket zararına bulursak bulalım, tahammül edip dinleyelim. Ve bizler de konuşalım. Gerekiyorsa kavga eder gibi, kurşun sıkar gibi konuşalım. Bütün öfkeyi, bütün şiddeti kelimelere yükleyelim. Yeter ki kan dökülmesin. BDP'lilerin Meclis'e gelmesi, PKK'nın ilan edeceği ateşkesin ilk adımı. Kaçırılan öğretmenlerin sağ-salim evlerine döneceklerinden emin olabilirsiniz. Peki bu savaşı neden başlattılar, neden bitiriyorlar? Temel sebep: Savaşı başlatanların stratejisi bütünüyle çöktü. En başta, AK Parti hükümetinin sahip olduğu yumuşak gücü hesaba katamadılar. Devlet ilk defa PKK'ya karşı intikam alır gibi, kan davası güder gibi davranmadı. Uzlaşma kapısını hep açık tuttu ve Kürtler nezdinde ahlakî üstünlüğü ele geçirdi. Galiba İmralı'dan otobüsün yanlış yöne gittiği haberi geldi. Üstelik köprüyü uçuran kendileriydi.