Barcelona Manchester United’la kedi - fare oyunu oynadı LONDRA Futbol kaçıkları için Wembley ‘güzel oyun’un en kutsal mabedi sayılır. Dünya futbolunun gelmiş geçmiş en büyük efsanelerinden Pele’nin gözünde Wembley Stadyumu ‘futbolun katedrali’dir. Futbola düşkün bir ailede büyürken benim de rüyalarıma girerdi Wembley... Gerçekten heyecanlıyım. Sadece Wembley’e adım attığım için değil. Aynı zamanda dünya futbolunun en büyük iki devi, Barcelona’yla Manchester United arasındaki Şampiyon Kulüpler finalini Wembley’de seyredeceğim için. The Daily Telegraph, ‘Bir oyundan daha fazlası’ diye başlık atmış final için çıkardığı ekine. İşte bu nedenle de heyecanlıyım. Yeşil sahada futbolun en hasını çatır çatır oynayan, yenilirim diye korkmadan meşin topun peşinde çılgınca koşturan, rakibine saldıran ve son yıllarda dünyanın en iyisi olan bu iki takımı, üstelik Wembley’de seyretmek, bir futbol kaçığının elbette rüyasıdır. Ya da ayrıcalığıdır. Muhteşem bir atmosfer, tribünler yıkılıyor, dalgalanıyor. Ben de Barça için, Messi için bağırmaya hazırlıyorum kendimi... Bütün İngiliz gazeteleri on beş yirmi sayfalık ekler vermiş Şampiyon Kulüpler finali için. Oku oku bitmiyor. Her şeyi didik didik etmişler, çok güzel ve çok anlaşılır yazmışlar. İstanbul’dan başka nerde yaşarsın diye bana sorsalardı Londra derdim. Çünkü insana “İyi ki futbol var!” dedirten bir memleket burası, futbolun beşiği... Eklerin sayfaları arasında keyifle dolaşıyorum, mis gibi bir fincan kahvenin eşliğinde... Apaçık ortaya çıkıyor: Maçın peşin favorisi Barça! Başlıklardaki tedirginlik ve soru işaretleri ele veriyor bu havayı. Messi’yi durdurabilecek miyiz? Messi’yi durdursak, orta sahanın şeytanları Xavi’yle İniesta’yı ne yapacağız? Onlarla uğraşalım derken, yanlardan fırlayıp gidebilecek o iki fırlama, Villa’yla Pedro’ya karşı tedbirimiz ne olabilir? Ya sağ koridordan fırtına gibi akan Dani Alves n’olacak? Bir İngiliz meslektaşın cümlesi: “Messi, Xavi ve İniesta’yı durdurman lazım, yoksa seni mahvederler!” Bir başka dost tavsiyesi: “Barça’nın o korkunç top hâkimiyetini, yani ortada sıçan oyununu mutlaka bozman gerekir. Aksi halde bitersin.” Barça’nın yeşil sahadaki top hâkimiyeti hakikaten ürkütücü. Top genellikle onların ayaklarında kalıyor, yüzde 65-70’le oynuyorlar. Bir başka deyişle: Rakiplerine çok az top gösteriyorlar. Bu yıl Şampiyon Kulüpler’de finale kadar oynadıkları son 6 maçta top hâkimiyetleri yüzde 65 olmuş... Kısacası: Top, Barça’nın sihirli ayaklarını seviyor. Anlaşılan o ki, Messi’ye, Xavi’ye, İniesta’ya âşık futbol topu. 90 dakika boyunca yaratıcılıkta sınır tanımayan bu muhteşem üçlünün ayaklarının arasından bir türlü çıkmak bilmiyor. Manchester United’a bir uyarı: “Barça’ya karşı saldırgan oynayacaksın!” Zaten Sir Alex Ferguson’dan da farklı bir şey beklenmiyor. 70 yaşında ve hâlâ heyecanlı, hâlâ dünya futbolunun gelmiş geçmiş en büyüklerinden. Hücum futbolu oynatıyor. Sloganı hiç değişmiyor: “Hiç durmayın, koşturun ve gidin rakiplerinizin o Allah’ın belası boyunlarına sarılın, boyunlarını vurun!” Korkutucu değil mi? Sir Alex Ferguson, futbolun bu soylusu, maç zamanı ağzından hiç eksik olmayan o cak cak çiğnediği koca çikletiyle tünelin ucunda gözüktü. Kızıl şeytanların tribünleri ayakta, olağanüstü sevgi gösterisi... Barça’nın Pep Guardiola’sı da her zamanki gibi jilet gibi çıkıyor. Sir’e göre çok genç ama futbol anlayışı farklı değil. O da ‘hücum’dan yana, ‘savunma’dan değil. Barça’nın ‘futbol ideologu’ ya da gerçek mimarı olan Hollandalı büyük futbol adamı Johann Cruyff’tan feyiz aldığı için, ondan çok şey öğrendiği için öyle. Cruyff’un Guardiola’ya sözü şu: “Savunmadaki sonucu ne olursa olsun rakibin üstüne git, onu bastır ki, zafer senin olsun.” Bir yanda Alex Ferguson. 25 yıldır takımının başında, 19 kez şampiyon yapmış Manchester United’i. 3 kez de Şampiyon Kulüpler Kupası... Şimdi Wembley’de 4.süne talip. Üstelik iki yıl önce Roma’da kupayı kaptırdığı maçın rövanşını Guardiola’dan almak istiyor. Pep’e gelince... Wembley’de ilk kez Şampiyon Kulüpler Kupası’nı 1992’de kaldırmış. Barça’nın 10 numarasıymış 22 yaşındaki Guardiola o tarihte. Şimdi bir de teknik direktör olarak bu kupayı kaldırarak tarihe adını yazdırmak istiyor. Ne güzel, ne büyük heyecan! Evet, favori Barça. Ama Kırmızı Şeytanlar hiç yabana atılabilir mi? Savunma göbeğindeki iki kule, Ferdinand’la Vidic... Ferguson’un orta sahadaki, hem hücum hem savunma oynayabilen ve her kilidi açabilen anahtarı Galli Ryan Giggs... İleri geri koşturan, boğa gibi saldıran golcü Wayne Rooney... Robot gibi sahanın her yerine basan Park... Golcüler Hernandez, Nanni... Say say bitmiyor! İster istemez Wembley faktörü de Manchester United’a çalışacak... Unutmayın, daha ilginci: Sir Alex’in takımı bu yıl Wembley’e namağlup geliyor! Ve Pep Guardiola’nun şu sözünü not ediyorum: “Alabileceğin en büyük risk, herhangi bir risk almaktan kaçınmaktır.” Maç başlıyor. Bol gollü olsun, 90 değil 120 dakika sürsün ve penaltılarla hak eden (tabii bence Barça) kazansın ki, futbol kaçıkları tatmin olalım. İyi ki futbol var! * * * Wembley’de dün gece sürpriz yaşanmadı. Barça, Manchester United’a top oynatmadı, 90 dakika boyunca top göstermedi, Sir Alex Ferguson’un takımını bazen ezdi, bazen dağıttı, üstelik bu olağanüstü başarıyı Wembley’de sergiledi. Manchester United’ı 3-1 yenerken bir Messi, bir Xavi, bir İniesta eğer kale önünde o kadar çok fantazi yapmamış olsalar, o kadar çok top ezmeseler, Pep Guardiola’nın takımı tarihi bir fark yapabilirdi. 90 dakika boyunca Messi- Xavi- İniesta üçlüsünün sergilediği şahane yaratıcılık, gerçekten tüyler ürperticiydi. Barça sinir bozucu bir takım. Öylesine bir top hakimiyeti, öylesine top organizasyonu, öylesine bir futbol tekniği var ki, insanı her dakika ayağa fırlatıp vay be diye bağırta biliyor. Barça’nın futbolu başka bir şey, buna postmodern futbol ya da gerçek ötesi futbol da diyebilirsiniz. Ama şurası kesin, sinir bozucu bir takım. Başka söylenebilecek gerçekten bir şey yok. Güzel oyunun tüm güzelliklerini bize dün gece Wembley’de tattıran Barcelona’ya bir futbolsever olarak gerçekten teşekkürü borç biliyorum. İyi pazarlar.