Referandumda son düzlüğe girerken mevcut hali futbol lisanı ile anlatırsak; Saha ve seyirci avantajını iyi kullanan muhalefet partileri, oyunu AK Parti yarı sahasına yıktılar ve ayağa toplarla maçı kontrollerinde tutuyorlar. Zaman zaman tempoyu yükseltip zaman zaman da oyunu yayarak, iktidarın oyun kurmasını engelliyorlar. AK Parti ise, rakibin attığı topları kovalayan zayıf takım görüntüsünde. Hal böyle olunca da sürekli savunma oynamak zorunda kalan AK Parti'nin karamboldan da olsa gol yemesi ihtimali giderek güçleniyor. Eğer Başbakan Erdoğan iyi bildiği futbol taktiklerini son kulvarda uygular ve maçı rakip sahaya yıkarsa ne ala. Yoksa 13 Eylül için her türlü sürprize hazır olmakta fayda var. Anayasa oylamaları Meclis'te sürerken, paketin yüksek bir oranda 'evet' oyu olarak geçeceği yönünde yaygın bir kanı vardı. AK Parti ilk ve en kritik virajı sorunsuz aşmıştı ama sonrasında ön görülemeyen bir şey yaşandı. Muhalefet partileri usta bir manevra ile gündemi tamamen değiştirdiler. Özellikle de Kemal Kılıçdaroğlu, güçlü medya desteği ile sürekli yeni tartışma konuları açarak gündem belirleme inisiyatifini eline aldı. Öyle ki, sandığa şurada iki hafta kaldı hâlâ anayasa paketine gelemedik. Tasvip etmek, takdir etmek ayrı bir durum ama Kılıçdaroğlu'nun bu konuda hakkını teslim etmek lazım. Doğru ya da yanlış, insafsız ya da abartı fark etmez her çıktığı kürsüden bir polemik üretti. Başbakan'ı mindere çekecek laflar etti. Bunda da başarılı oldu. Başbakan'a kalpazan, milletvekillerine soyguncu, bürokratlara vurguncu demek gibi 'kavgada bile söylenmeyecek' her türlü lafı etti Kılıçdaroğlu. Türbanı çözeceğini söyledi, etnik kimliklere saygıdan bahsetti. Böylece, 8 yılın sonunda iktidar küskünlerinin frekansını yakaladı. Bezgin CHP tabanını toparladı. En önemlisi de AK Parti'nin gündem belirlemesine imkan tanımadı. MHP ve BDP'nin katkılarını da unutmamak lazım. Açıkçası MHP tabanında hâlâ sorulan 'biz bu pakete neden hayır diyoruz' sorusunun tatmin edici bir cevabı olmasa da Bahçeli ve kurmayları yoğun bir hayır kampanyası yürütüyorlar. Bir ara tabandan yükselen tepkiler nedeniyle miting programlarını bile askıya almışlardı. Bu nokta da imdatlarına Murat Karayılan yetişti. Ateşkes konusunda 'devletle anlaştık' diyerek muhalefete can simidi oldu. Çünkü PKK ile anlaşma iddiası, doğru olmasa bile AK Parti'ye dönen ibreyi bir anda tekrar negatife çevirmeye yeter. Nitekim bu durum anketlere de hemen yansıdı. Özellikle de yerel bazda yürütülen ve açıkçası biraz da 'doğru olmayan' ' bu referandum Öcalan'ı serbest bırakmak için yapılıyor' türü propagandalar etkili oldu. Nitekim CNN'e çıkan Bahçeli 'bu pakete evet çıkarsa PKK güçlenir' dedi. Bu tezini neye dayandırıyor bilmiyorum. Kimsenin de anlayabildiğini sanmıyorum. Fakat sloganlaşan o söylem tabanda karşılık buluyor. Kafalar karışıyor, zihinler bulanıyor. İktidar partisi bu tip beyanlara sert tepki verse de muhalefet kendince iyi bir damar yakaladı ve sürdürecek gibi. BDP ise bir yandan boykot yapıp öbür yandan AK Parti'ye zarar verecek her türlü söylemi sonuna kadar kullanıyor. Başbakan ve kurmayları ise her gün sabahtan akşama kadar, akşamdan sahura kadar her yerde 'bu paket Öcalan'a özgürlük getirmez, PKK ile anlaşmadık' demek zorunda kalıyor. O yüzden de hiçbir yerde Anayasa değişikliklerinin ne kazandıracağını anlatacak zaman bulamıyorlar. Yani futbol tabiriyle söylersek maç AK Parti için parlak geçmiyor(du). Fakat memleketine giden Kılıçdaroğlu 'hayır deyin, genel affın önünü açın' diyerek adeta topa elle müdahale etti. Çünkü Kılıçdaroğlu'nun 'af' söyleminin vatandaştaki karşılığı direkt olarak 'Öcalan'a, PKK'ya af'tır. Eğer bu ülkede birisi çıkıp Öcalan'ı ve PKK'yı affedeceğim derse göreceği tepki büyük olur. O yüzden Kılıçdaroğlu düşünerek mi 'af defterini' açtı bilmiyorum ama bu söylemin CHP'ye faturası ağır olabilir. Nitekim, düne kadar kol kola yürüdüğü MHP lideri Bahçeli 'herkes haddini bilsin' diyerek ilk tepkiyi koydu. Arkası da gelecektir.