Ratko Mladiç komutasındaki Sırp ordusunun BM tarafından GÜVENLİ BÖLGE ilan edilen Srebrenitsa'da 8 binden fazla Boşnak erkeğini Hollandalı askerlerin yardımıyla katledişinin üzerinden 15 sene geçti. Bosna-Hersek'in Sırp bölgesinin dört bir yanında 60'tan fazla toplu mezara gömüldüğü tahmin edilen soykırım kurbanı Srebrenitsalıların tamamının cenazeleri –daha doğrusu kemikleri- henüz bulunmuş değil. Bulunan cenazelerin tamamının kimlikleri de henüz tesbit edilmiş değil. Kimlikleri tesbit edilen cenazeler, peyderpey, Srebrenitsa soykırımının yıldönümlerinde, Srebrenitsa'ya götürülüp toprağa veriliyor. Geçen Cuma günü de 775 cenaze hüzünlü bir törenle Saraybosna'dan Srebrenitsa'ya uğurlandı. Kızlarım Ayşe ve Fatma da anneleriyle beraber o törendeydiler (Dün de Srebrenitsa'daki cenaze törenine katıldılar). Ayşe'm o atmosferde dokunaklı bir şiir yazmış. Telefonda bana ağlayarak okudu. Sizinle paylaşmak için bana e-posta ile göndermesini istedim; gönderdi. İşte o şiir... YARALI KUŞ Sen bir yaralı kuşsun Uçamazsın konamazsın şakıyamazsın Uçamazsın çünkü binlerce zavallının cesedini tutarsın Uçamazsın çünkü onca gözü yaşlı bağrı yanık ana barındırırsın Uçamazsın çünkü bu yükü taşıyamazsın Nasıl uçasın gitmek için neden mi var yer mi var Yok yaralı kuşum benim yok Konamazsın çünkü üstüne basacağın dalların tükendi Konamazsın çünkü fidanların kesildi Konamazsın çünkü tomurcukların çiçek açamadan gitti Nasıl konasın konacak yer mi var Yok yaralı kuşum benim yok Şakıyamazsın çünkü şakıyacak sesin kalmadı Şakıyamazsın çünkü şakıyacak kişi kalmadı Şakıyamazsın çünkü o gücü yavrularını toprağa gömerken kullanacaksın Nasıl şakıyasın şakıyacak neşe mi var kişi mi var Yok yaralı kuşum benim yok Biliyorum kanadın kırıldı Biliyorum onurun kırıldı Ah kuşum benim biliyorum kalbin kırıldı Dayan yaralı kuşum benim Anaların şehitlerin için Dayan yaralı kuşum benim Bosna için Bosna için dayan