Dış politika gündeminde çok konu var. Ama bugün en önemli gündem, yeryüzündeki insanların neredeyse beşte biriyle beraber idrak ettiğimiz bayram. Dünyanın hemen her köşesinde, farklı dil ve renkte milyonlarca Müslüman, bir aylık oruç ibadetinin ardından bugün bayram yapıyor. Anne babaların elleri öpülüyor. Akrabalar ziyaret ediliyor. Bayramlıklarını kuşanmış çocuklar kapı kapı şeker topluyor. Yetim ve fakirlerin kapısı çalınıyor. Sadece toprağın üstündekiler değil altındakiler bile unutulmuyor. Mezarlıklar ziyaret ediliyor. Sanki bir buçuk milyar yürek sevinçle çarpıyor. Bu tablo karşısında, insan ister istemez bunca güzelliği dünyamıza armağan edeni, bayram mesajını bize ulaştıran elçiyi, Hz. Muhammed'i (sas) düşünüyor. O ne büyük bir enerji ki, geçen 1.500 yıl coşkusundan hiçbir şey eksik etmemiş. Camileri dolduran milyonlar, hep bir ağızdan salatu selam okurken, sanki o duyuyormuş gibi hisleniyor. O ne büyük aşk çeşmesi ki, tutuşturduğu meşaleler dünyanın her yanında aynı coşkuyla yanıyor. O ne büyük sevgi pınarı ki, yaşlı, kimsesiz, yetim, çocuk bugün dahi kana kana suyundan içiyor. İlk geldiği günden beri, onun dünyayı ve hayatı anlamlandıran mesajı, hep gündemde oldu. İslam'ın hızla yayıldığı eski günleri hatırlatırcasına bugün de onun mesajı dünya gündeminin ilk sıralarında. Dün olduğu gibi bugün de içeride ve dışarıda onu doğru anlayanlar olduğu gibi, yanlış anlayanlar hatta ona savaş açanlar da var. Bunda, öteden Batı'daki tarihi ve edebi metinlere sinen bağnazlık temel faktör olsa da onun yolunda olduğunu iddia eden bir avuç nadanın insanlık dışı eylemlerinin de payı yok değil. Onu doğru anlayanlar arasında, 19 yaşında İslam üzerine doktora yapan, genç yaşta Mevlânâ ve tasavvufla tanışan Alman araştırmacı Annemarie Schimmel'i anmamak haksızlık olur. Bu kadirşinas araştırmacı, "Hz. Muhammed O'nun Peygamberidir: Peygamber'e İslam İnancında Gösterilen Hürmet" adlı kitabının başında şunları söylüyordu: "Batı'nın İslam Peygamberi Hz. Muhammed'e gösterdiği anlayışsız tavır, beni eskiden beri rahatsız etmiştir... Ortaçağ metinlerinde, Avrupa'yı ve Hıristiyanlığı tehdit ettiği düşünülen İslam çarpıtılarak yansıtılmıştır." Son dönemde yazılan Hz. Muhammed biyografilerinin daha objektif olduğunu söylese de Schimmel'in tarihî miras ve onun bıraktığı tortuya dair yorumu, bugün onun mesajını dünyaya ulaştırmanın zorluğunu gösteriyor: "Hıristiyan dünyasında Hz. Muhammed'den daha çok korku, nefret ve aşağılama uyandırmış başka bir tarihi kişilik yoktur. Dante'nin İlahi Komedya'sındaki tutumu, bunun delilidir." O, Hz. Muhammed'i objektif olarak dahi bilmeyen Batılıların, Hz. Muhammed'in bir Müslüman'ın gözündeki değerini bilmesinin zorluğuna dikkat çekiyor. Bunun için İslam büyüklerinin Peygamberimiz hakkında yazdığı kaside ve naatları kitabında derleyerek, şiirin gücüyle Hz. Muhammed'i Batılı insana anlatmayı hedefliyor. Kitabında Peygamberimiz'i, Ka'b bin Malik'in, Mevlânâ'nın, Cami'nin ve Yunus'un dilinden anlatıyor. Muhammed İkbal'in şiirlerine ise özel bir bölüm ayırıyor. Onun Cavidname adlı eserinden "Medine ve Necef'in tozu benim gözlerim için bir kolye gibidir." mısraını aktaran Schimmel, İkbal'in Ebu Cehil'in dilinden İslam'ın getirdiği yeniliklere dikkat çektiği şiirine de yer veriyor. İsterseniz, yazıyı bize bu bayramı müjdeleyen Peygamber'in evrensel mesajına dikkat çeken bu şiirle noktalayalım: Muhammed kalbimi yakıp parçaladı O'nun nefesinden Kâbe'nin mumları söndü Kayzer ve Sezarların öldüğünü bildirdi Ve gençleri elimizden aldı O bir büyücü, sözleri büyü 'Allah'tan başka ilah yoktur' sözü İşte budur imansızlık! Atalarımızın inancını dürüp kaldırdı Ve tanrılarımıza da yapacağını yaptı Lat ve Menat onun darbeleri altında paramparça Ey mahlukat ondan intikam alın! O kalbini görünmeyene bağladı Görünmeyene secde etmek körlüktür... Onun gözünde yüksek ve alçak hep eşit Kölesiyle oturuyor sofraya Kırmızılar siyahlar birbirine karışınca Nerede kalır ırkımızın onuru... Keşke O'nun ırklar, renkler ve kıtalar üstü mesajını doğru anlayabilsek. Bayramınız kutlu olsun.