“Millet, edebiyatı olan topluluktur!“ Bu çok doğru bir tespit. Çünkü: Edebiyatın temel malzemesi dildir. Dil de bir milletin varlık sebebidir, şah damarıdır. Bahtiyar Vahapzade, sadece Azerbaycan Türklüğünün değil, bütün dünya Türklüğünün edebiyatına güzellikler kazandıran bir şair. Onun şiir, nesir ve tiyatro alanında, milletimize kazandırdığı eser sayısı elliden fazla. Bazı şiir kitapları, Türkiye’de çeşitli yayınevleri tarafından basıldı. Ben de Bahtiyar Vahabzade’nin dört tiyatro eserini, Azerbaycan Türkçesinden Türkiye Türkçesine uyguladım: FERYAT-NEREYE GİDİYOR BU DÜNYA -İKİNCİ SES-ÖZÜMÜZÜ KESEN KILIÇ. Bu eserler, Kültür Bakanlığımızın yayınları arasında çıktı. İstedi ki bu çalışmalarından biri, bizim Devlet Tiyatrolarımız tarafından sahneye konulsun. Bazı bakanlarımızla görüşmesine, onlardan da “Hay Hay! Elbette! Memnuniyetle...” sözlerini almasına rağmen, olmadı. Yalnız, ÖZÜMÜZÜ KESEN KILIÇ-GÖKTÜRKLER bir özel tiyatro grubu tarafından sahneye konuldu. Bizde Mehmet Akif, Yahya Kemal, Necip Fazıl ne ise Azerbaycan’da da Bahtiyar Vahapzade odur. Çok okunan ve çok sevilen bir şair. Bakü’de bir gün, bana bazı şiir ve nesir kitaplarını imzaladı. Bir ara: “Payız Düşünceleri isimli bir kitabım daha var. Onu da imzalamak isterdim ama, bende bile bir tane olsun kalmadı” dedi. Merak ederek sordum: -Payız (sonbahar) Düşünceleri kaç bin adet basıldı hocam? -“Yüz bin.” -Peki ne kadar zaman içinde satıldı? -“Galiba 25 günde tamamen tükendi” dedi. Azerbaycan 7.5 milyon nüfuslu bir ülke. Türkiye 71 milyonu çoktan aştı. Azerbaycan’la bir mukayese yaparsak, mesela Necip Fazıl’ın, Yahya Kemal’in... şiir kitaplarının 700 bin adet basılması, bir ay içinde bitmesi lazım. Ah! Ah! Ah! Moskova, komünizmi, Azerbaycan Türklüğünü sömürme ve yok etme rejimi olarak uyguladı. Bu bakımdan bütün camileri kapattı. Türklüğü ve Türkçe’yi inkâr etti. Rusça’yı hâkim bir dil hâline getirmek istedi. Ortaya, sürüyle mankurt saldı. O zavallı mankurtlar Azerbaycan Türkü yerine Azerbaycanlı, Azerbaycan Türkçesi yerine Azerbaycanca ifadelerini kullandılar. Bahtiyar Vahapzade’nin ANA DİLİ şiiri o mankurtlar içindir: “Siz ey ana dilinde konuşmayı ar bilen/Bunu iftihar bilen/Fiyakalı züppeler/ Size bin nefretim var/Ruhunuzu okşamaz koşmalar, telli sazlar/ Bunlar hep benim olsun/Gamlarım unutulsun/Ancak vatan ekmeği/ Bir de ana yüreği/Sizlere haram olsun.” Yeni Bahtiyar Vahapzadeler yetişmeden Azerbaycan bahtiyar olamaz. Bin rahmet olsun Bahtiyar Vahapzade’ye...