Sinema eleştirmeni Atilla Dorsay, Türkan Şoray'ın tahtına Berrak Tüzünataç'ı uygun görmüş. Nurgül Yeşilçay'ı elemiş... Türk sinemasında yeni sultan kim olacak, polemiği... Müzik eleştirmeni Naim Dilmener de Ajda Pekkan'ın tahtına kimseyi oturtamaz, mesela... Onun "sultanı" da Ajda'dır. Dümbüllü'nün kavuğu misal... İsmail Dümbüllü, kavuğunu Münir Özkul'a, o da Ferhan Şensoy'a devretmiştir. Kavuğun yeni sahibi hâlâ aranıyor. Şensoy bulursa takacak! Böyle bir şey var... Yani, birileri birilerine sultanlık, kavuk devrediyor... Yine... Birileri de, "o olmaz, bu olur" diye ahkâm kesiyor. Kafalardaki saltanat algısının doğal yansıması... Babadan oğla geçen padişahlık gibi, makamları "halef-selef" dağıtıyorlar. Hâlbuki... Saltanat silsilesinde bile herkes önce "kendisi" olmuştur. Fatih, Fatih'tir... Yavuz, Yavuz... Kanuni de Kanuni... Yavuz, Fatih'in torunudur, Kanuni'nin de babası... Ama baba-oğul ilişkisinin ötesinde işler yapmışlardır. Aralarındaki akrabalık ilişkisini sorsanız, doğru dürüst bilen çıkmaz. Eğer gözünüz "sultan"dan başkasını görmüyorsa... Ya da "süperstar"dan başkasını sanatçı olarak bellememişseniz... Kavuğu başkasına zor takarsınız, elinizde kalmaya mahkûmdur. Garip! Garip olan başka bir şey daha var: İsmi geçenlerden hiçbiri de çıkıp "Ben benim. Kimseden bir makamı devralmadığım gibi, kimseye de devretmeyeceğim" demiyor. Elinden "sultanlık" giden mutsuz oluyor. Yeni sultan ilan edilen, kıs kıs gülüyor. Anlı şanlı isimler, yerine geçecek veliahtları ilan ediyor. O veliahtlar da tahttan feragat etmiyor. En son, Abdullah Öcalan yeni bir sır ifşa etti: - Yılmaz Güney bizzat bana, Tatlıses'le ilgili "Buna dikkat edin, bunu yerime geçirmek istiyorlar, böylece sahte bir Kürt sanatçısı yaratmak istiyorlar" demişti. Yılmaz Güney ile görüştüğümde bunu bizzat bana söylemişti. ** Bu bayrak yarışı bitmedi, bitmez! Onun için... İbrahim Tatlıses "Yerime kimi bırakacağım" diye düşünmesin. Önce kendi koltuğunu meşrulaştırması gerekiyor!