Bir konuda herkesin aynı düşünüyor olması pek makul ve mantıklı değil. Bu mümkün de değil. Herkesin bir konuda aynı şekilde düşünmesini istemek ya da bütün insanları kendi doğrularına uymaya zorlamak da normal sayılmaz. Herkesin aynı şekilde, aynı biçimde düşünmesi gerekmiyor. Farklılık iyidir. Çeşitlilik iyidir. Herkesin sizin gibi olmasını, sizin gibi düşünmesini istemek hiçbir hakkaniyet kuralına uymaz. Zaten tarih boyunca böyle tekdüze bir toplumdan da söz edilmez. Peygamberimizin sahabeleri bile kendi aralarında birçok konuda ihtilafa düşmüşler. Birbirlerine karşı seslerini yükseltmişler, hatta kan bile dökülmüş. Bir konuda insanların çoğunluğu duygusal hareket ederken, müsaade edin içinizden birileri de itidale çağıran açıklamalar yapsın, kendi tavrını ortaya koysun. Ne var ki bunda. Neden her zaman bütün yumurtaları aynı sepete koyalım ki! Sepet kırıldığında bütün yumurtaların kırılabileceğini öngörmek çok mu yanlış yani. Gitsin bir grup gerekeni yapsın. Birileri de bu yapılanları alkışlasın, desteklesin. Ama birileri de çıksın ve itidale davet etsin insanları. Belki o insanlar sizin bildiklerinizden fazlasını biliyorlardır. Belki itidal şimdilik toplumumuz için en uygun durumdur. Belki dengeleri sizden daha iyi algılıyorlardır. Belki hâlâ bu tip davranışlara kalkışabilmek için erkendir. Belki Türkiye'nin biraz daha palazlanması gerekiyordur. Bir konuda bir şeyler yapılırken herkesin sizin yöntemlerinizi onaylamasını isteyemezsiniz. Yaptığınız işler doğru olabilir ya da çoğunluk tarafından onaylanabilir ama "herkes bizim gibi olmak zorunda" diyemezsiniz. Bülent Arınç hükümetteki en sağduyulu bakanlardan biri olarak ne güzel ifade etmiş meramını: "Benim çevremden de pek çok insan vurmayı kırmayı, bunlara hak ettikleri cezayı vermemizi istiyor olabilir. Ben hissiyatımla, kalbimle de onları destekliyorum. Ama dünyada reel gerçekleri, reel politikayı görmemiz lazım ki, bundan sonraki yolumuza devam edelim. Şimdi bize, her şeyi feshedin, hiçbir anlaşmayı bırakmayın diyorlar. YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN