Şimdi ortada düşman varlığından filan söz edemeyiz tabii, ortada o anlamda savaş yok. Ama dün hükümetin tam Rusya Başbakanı Vladimir Putin’in ziyaretinden bir gün önce, Rusya ile nükleer elektrik santralı ve Samsun-Ceyhan petrol boru hattı için mutabakat muhtırası imzalayacağını duyurunca önce ‘Bu ne rastlantı?’ dedim. Sonra da aklıma Fleming’in sözü geldi. Enerji Bakanı Taner Yıldız’ın 21 Temmuz’da Putin’in enerji konularındaki Başbakan Yardımcısı İgor Syeçin ile Ankara’da yaptığı görüşmelerin ve günlerdir Ankara otellerinde kamp kuran Rus uzmanların buraya boşuna gelmediği de anlaşılmış oldu. Daha Putin Ankara’ya gelmeden Ankara’nın mutabakatı açıklaması bazı yorumlara yol açtı tabii. Başbakan Tayyip Erdoğan’ın 13 Temmuz’da ev sahipliği yaptığı Nabucco doğalgaz boru hattına Rus itirazının ortadan kalkmasının karşılığı mıydı acaba nükleer santral ihalesinde Ruslara bir şans daha verilmesi? Avrupa ve Amerika şirketleri Rusya’nın Nabucco’yu baltalamaması için mi bu defa topa sert girmeyeceklerdi? Kuliste konuşulana bakılırsa, turpun büyüğü heybede: Yarın Putin geldiğinde İkinci Mavi Akım yoluyla Rus gazının Nabucco’nun yanı sıra Türkiye üzerinden Avrupa’ya iletilmesi konuşulacak. Enerji ve Kürt işleri Ve tabii Kafkaslar ve tabii Ermenistan ve Azerbaycan. Bu bölgede (aslında Birinci Dünya Savaşı’ndan bu yana ama) güncel olarak Irak savaşından bu yana büyük ölçekteki bütün siyasi gelişmeler bir şekilde enerji savaşının ya parçası, ya da yansıması. Zaten ABD, Türkiye’nin Rusya ile enerji hareketlerini yakından izliyor. Obama yönetiminin Hazar Enerji Koordinatörü Richard Morningstar, birkaç hafta önce münhasıran Türkiye konularıyla ilgilenmek üzere eski Ankara Büyükelçisi Mark Parris’in danışmanlığını aldı. Bu tercih Vaşington’un Türkiye ve etrafındaki enerji işlerine verdiği önemin ve bakışının yansımasıydı. Parris’in Ankara görevi sırasında hem Bakü-Tiflis-Ceyhan petrol botu hattı anlaşması imzalanabilmiş, hem de PKK lideri Abdullah Öcalan ABD’nin yardımıyla yakalanabilmişti. Kürt meselesi de enerji denkleminin parçası. Öyle ya, geldiği aşamada Kürt meselesinin, Irak denkleminden bağımsız olduğunu düşünmek, ya da Nabucco’nun Irak’tan gelecek gaz olmaksızın yaşayacağını düşünmek zor. Yine bir rastlantı olsa gerek, Rusya ile enerji mutabakatı haberi Yüksek Askeri Şura sonuçlarının açıklanmasından ve Başbakan Erdoğan’ın DTP Genel Başkanı Ahmet Türk ile görüşeceğini söylemesinden hemen sonra geldi. Başbakan bu önemli açıklamayı dün Başkanlık seçimi için Meclis’e geldiğinde yaptı. Erdoğan’ın DTP manevrası Aslında Erdoğan’ın bir gün önce parti yönetimi ve milletvekillerine ‘DTP ile görüşebileceğini’ söylediği haberi kulise sızmıştı. Ama herkes defalarca ‘PKK’yı terörist ilan etmeden DTP ile görüşmem’ diyen Başbakan’ın bu manevrayı nasıl alacağını merak ediyordu. Manevra formülü Meclis imkânlarıyla bulundu. Erdoğan bugünkü görüşmeyi Başbakan olarak değil, AK Parti Genel Başkanı ve AK Parti Meclis Grup Başkanı sıfatıyla yapacaktı. Bu manevra karşılığında DTP’den beklenen nedir? Bunu belki bugünden sonra görmek mümkün olacak. Ama Başbakan’ın MHP lideri Devlet Bahçeli’yi ‘görüşmeyi içeriğini duymadan reddettiği’ gerekçesiyle çözüm çabasının içine almak istemediği belli. Dün ‘Bakanını’ MHP’ye gönderme lüzumu görmediğini söyledi Erdoğan. Kürt meselesinde çözüm arayışlarını koordine eden İçişleri Bakanı Beşir Atalay’ı kastediyordu. Peki Erdoğan, Atalay’ı görevlendireceğine Baykal’la görüşme talebinde bulunamaz mı? İşin teknik olarak sahibi Atalay, o açıdan bir sorun yok. Ama bir soru var zihinlerde: Acaba Erdoğan, tıpkı Bahçeli gibi Baykal’dan da ‘ret’ cevabı duymak için Baykal’a gerekçeler mi sunmaya çalışıyor? Baykal dün CHP Grubu’na hitabında zaten hükümetin Kürt sorununa kanaat önderlerini dahil etmesinin ‘Kendi söyleyemediğini başkalarına söyletme’ çabası olup olmadığını soruverdi. Partiler arasında, diyelim Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’den dönen Özel İstihdam Büroları yasası üzerine kurulabilen diyalog çok daha önemli. Kürt meselesi konusunda neden kurulamasın? Yoksa bu da rastlantılar zincirinin parçası mı?