Turgut Özal’ın 17. ölüm yıldönümü bu yıl KKTC Cumhurbaşkanlığı seçimleriyle çakıştı. Gariptir, kendisini anmak için bundan tam beş yıl önce yazdığım... 18 Nisan 2005 tarihli “Liberalizm yükseliyor” başlıklı yazımın sonunda Rauf Denktaş’a da gönderme var. Şöyle demişim: “Turgut Özal’ın çizgisini önemseyen AK Parti, dalgalanma dönemini arkada bırakmak istiyorsa, İzmir 3. İktisat Kongresi’nde Özal’ın yaptığı konuşmayı da can kulağıyla bir kez daha dinlemeli. O konuşma, ‘içe kapanmacı, devletçi, bürokratik’ çizginin hamaset sosuyla bile yutulamadığını, bunun tersinin içerde ve dışarıda insanımıza imkân sağladığını heba edilen on yıl üzerinden gösteriyor. Giderek artan bir şekilde liberalleşen dünyanın dinamikleri nedir? Bunun içerdeki ve dışarıdaki manivelaları nerede? Dünyada ve bölgemizdeki böyle bir anlayışın politikası ne olmalı? Bunun içerdeki toplumsal destekleri nasıl şekillenir? Bunları doğru cevaplandıran yola devam edecek, çelmeleyenler ise yenilecek. Evrenselliğe düşman bir ‘yerellik’ bitiyor... İşte Denktaş’sız KKTC bunun göstergesi. Evrensel ile yereli birleştiren kazanıyor. İşte 1980 ile 1990 arasındaki büyük değişim...” *** Turgut Özal’ın ölüm yıldönümünde Rauf Denktaş’ı örnek vermem boş yere değildi... Gene bundan yedi yıl önce 19 Nisan günü, “Çökertme” başlıklı yazımda Rauf Denktaş tipi politikacılığın ne anlama geldiğini şöyle anlatıyordum: “Çek Cumhuriyeti, Slovakya, Slovenya, Estonya, Letonya, Litvanya, Macaristan, Polonya, Malta ve Kıbrıs Cumhuriyeti, 1 Mayıs 2004 tarihinden itibaren Avrupa Birliği tam üyesi oldu. Tarihinin bu en büyük genişlemesini gerçekleştiren AB yeni üye devletlerin katılım törenini de Çarşamba günü Atina’da yaptı. Denktaş ve ardındaki ‘meçhul güç’ engellemese Kıbrıslı Türkler de orada olacak, onlar da AB haklarından müzakeresiz yararlanma imkânını kazanacaktı. KKTC halkının kimlik, zenginlik ve özgürlük hakları elinden alınmakla kalmadı, Türkiye’nin AB tam üyelik süreci de bıçaklandı. Güney Kıbrıs Rum Kesimi’nin sadece AB tam üyeliğinin değil, ‘Kıbrıs Cumhuriyeti’ olarak tüm adayı temsil etme yetkisinin bir kez daha tescil edildiği Atina toplantısı, aslında Türkiye’nin ve KKTC halkının kendi yönetimleri tarafından ‘çökertilmesinin’ resmidir. Yönetilenler çökertildi... Kim tarafından? Kendi yönetimleri tarafından... Düşünün ki, Kıbrıs Türk halkı önceki gün Atina’da masa başında olacaktı. Kıbrıs’ta maksimize edilen çıkarlar uluslararası hukukun güvencesi altına alınmakla kalmayacak, KKTC halkının yarınları da evrensel bir yaşam standardına endekslenecekti. Bunu kim önledi? Rauf Denktaş... KKTC halkının çıkarlarını şişleyenin Rauf Denktaş olduğu Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nin tümünün onayı ile bir kez daha ispatlandı. KKTC halkının ezici çoğunluğu ile dünya kamuoyu olup bitenin sorumlusu olarak Rauf Denktaş’ı gösteriyor. Kendi halkının ve BM Güvenlik Konseyi’nin suçladığı Denktaş’ın ardında kim var, hangi güce dayanarak, hem Türkiye’nin hem de KKTC halkının yarınına kezzap atıyor? Arkasındaki güç belli... Türk Derin Devleti... Türkiye, vatandaşının zenginliğine ve özgürlüğüne hiç bir katkıda bulunmayan ‘milli menfaat’, ‘ulusal çıkar’ palavralarıyla çökertildi. İnsanının yaşam mutluluğuna, zenginliğine ve özgürlüğüne fayda sağlamayan ‘ulusal menfaat, milli çıkar’ laflarının, ülkesine iç sömürge gözüyle bakan yönetimin işine geldiği netleşti... ‘Toprak, toprak’ deyip, orada yaşayan insanı dışlayan anlayışın halkı ne hale getirdiğini Türkiye’de ve onun bir kopyası olan KKTC’de görüyoruz. İnsanı yadsıyan, toprağı kutsayan anlayış, sadece yönetimlerin başarısızlığını ve beceriksizliğini saklamaya yarıyor.” *** “İçe kapanmacı, devletçi, bürokratik” çizginin hamaset sosuyla bile yutulamadığını bize fiilen ispat eden Turgut Özal’ın 17. ölüm yıldönümünde KKTC’de gene seçim var... Ve Özal çizgisinin azılı muhalifi olan Rauf Denktaş, bu kez yıllardır kanlı bıçaklı olduğu Eroğlu’nun en faal amigosu... Ergenekon sürecinin rövanşını alma rüyaları görmekte. Başka bir şey demeye gerek var mı?