“Bütün tarihler söz birliği etmişçesine, sizin, zamanınızın ‘iktisadi düzenine, zenginliğine ve kişisel ayrıcalıklara’ karşı çıktığınızı yazıyor. Bununla da yetinmeyip, Hıristiyanlığın başlangıçta bir ‘yoksullar hareketi’ olduğunu belirtiyorlar. Hatta efendim, yanılmıyorlarsa, siz ilk Hıristiyanlara, ‘yoksul’ anlamına gelen ‘ebionim’ sıfatıyla hitap ediyormuşsunuz. Söylemek zorundayım, yoksulların durumu gene pek parlak değil efendim. O anlı şanlı Paris’te bile, kurucusu olduğunuz kilisenin gece yarısından sonra çorba dağıttığı yoksulların sayısı on bini geçti...” Bu ne? Otuz yıl önce, Hz. İsa’ya yazdığım açık mektuptan bir bölüm... *** Kimi muhafazakârlarımız Noel’in hemen ertesinde gelen yılbaşına da “gâvur icadı” anlayışıyla soğuk bakıyor ya... Bu nedenle... Hz. İsa’dan bu yana def edilemeyen “yoksulluk, yoksullar” konusundaki isyanımı içeren yılın bu son yazısını, otuz yıl önceki açık mektuptan hareketle sürdürmek istedim. *** Yılın son yazısı neden yoksullara? Sadece temel mesele olan “sosyal konuları” hiç konuşmadığımız için değil... Yoksulluktan söz açmadığımızdan da değil... Bir iki gün önce İstanbul trafiğinde boğuşurken radyodan geçiveren bir haber içime oturduğu için... *** Maltepe Zümrütevler’de oturuyorlarmış... Muzaffer Mumcuğ... Candan Mumcuğ... Ve Cemre Naz... *** Muzaffer bir otelde müdür. Candan Mumcuğ yirmi beş yaşında... Cemre Naz ise sadece iki aylık... Ordu’dan göç etmişler. *** Muzaffer, müdür olarak çalıştığı otelden eve saat 17.00 sıralarında geldiğinde korkunç manzarayla karşılaşmış... 25 yaşındaki eşini, iki aylık kızı Cemre Naz’la birlikte sobadan sızan karbonmonoksit gazından zehirlenmiş halde bulmuş. Hemen ambulans çağırmış. Ne var ki eşi çoktan ölmüş... Bebeğe ambulansta suni teneffüs yapıp bir süre yaşatmışlar ama bu da maalesef çok sürmemiş. *** Neden öldüler? Tek bir sözcük için: “Tasarruf”. Ailenin yakınları, çiftin eve yeni doğalgaz bağlattığını, ancak tasarruf amacıyla bitene kadar elde kalan kömürü yaktıklarını söylemişler. Evde kombinin yanı sıra bir de elektrikli ısıtıcının olduğu görülmüş. Yoksulluk gencecik bir kadın ile bebeğini de aramızdan alıverdi, neden? Doğalgaza para yetiştiremeyen dar gelirli bir ailenin ucuz kömürden zehirlenmesi sonucu... Kibar adıyla, “tasarruf”... *** “Asgari Ücret Tespit Komisyonu’nun belirlediği yeni asgari ücret, işçi ve memurun aylık maaşında asgari geçim indirimi yoluyla 4,73 lira ile 8,03 lira arasında artış sağlayacak” lafını duyunca da... TÜİK verilerine göre, yıllık ortalama 42 bin 781 lira kazanan en üst gelir grubundaki yüzde 20’lik grubun, toplam gelirin yüzde 46,7’sini aldığını görünce de... Yıllık ortalama 6 bin lira kazanan ve en düşük gelir grubunda bulunan yüzde 20’lik grubun, gelirden aldığı payın ise yüzde 5,8 olduğunu söyleyince de... En üstekiler ile en alttakiler arasındaki gelir uçurumunun 8,1 kata gerilediğini tekrarlayınca da... Söz konusu olanın rakamlar değil, insanlar olduğunu... “Tasarruf” nedeniyle yitirdiği eşinin ve minnacık kızının tabutlarını bekleyen Muzaffer’i anımsayarak, acıyla somutlaştırıyorum zihnimde. Ağrı’daki işsizler, Doğubayazıt’taki mezralarda yoksul doğup, yoksul ölenler de gözümün önünden gitmiyor. Evet, askerlerin siyasete sürekli müdahalesi nedeniyle pek az konuşabildiğimiz ama ülkenin en temel sorunu olan yoksulluğa isyankârım... *** Onun doğum yılını esas aldığı için, bu yılbaşı arifesinde de çaresiz Hz. İsa’ya dönüyorum: “...Hıristiyanlığın, başlangıçta bir ‘yoksullar hareketi’ olduğunu belirtiyorlar. Hatta efendim, yanılmıyorlarsa, siz ilk Hıristiyanlara, ‘yoksul’ anlamına gelen ‘ebionim’ sıfatıyla hitap ediyormuşsunuz. Söylemek zorundayım, yoksulların durumu gene pek parlak değil efendim. O anlı şanlı Paris’te bile, kurucusu olduğunuz kilisenin gece yarısından sonra çorba dağıttığı yoksulların sayısı on bini geçti...” Türkiye’de ise durum ortada... Yani yoksulluk, bugün de gene sizin zamanınızdaki gibi devam ediyor... Benden arz etmesi efendim...