Yemen dünyanın en yoksul ülkelerinden biri olarak istikrarsızlıkla çalkalanıyor. Yemen, dolayısıyla terörist istihdamına elverişli bir ülke. Ekim ayı sonunda, Yemen’den havalanan bir kargo uçağında yazıcı kartuşu içine yerleştirilen bombalar bulunduğu ihbarının alınması üzerine uçak, İngiltere’de durduruldu. Bombanın, ABD’de patlatılacak şekilde ayarlandığı ortaya çıktı. Olayın sorumluluğunu, El-Kaide' class='textetiket' title='El Kaide haberleri'>El Kaide terör örgütünün Yemen’deki kolu üstlendi ve “Hem Amerikan çıkarlarına hem de Amerika’nın müttefiklerinin çıkarlarına saldırı düzenlemeye devam edeceklerini” açıkladı. Kuzey Yemen 1918 yılında Osmanlı İmparatorluğu’ndan bağımsızlığını kazandı. İngiltere’nin, Güney Yemen’deki kontrolünü 1967 yılında sonlandırmasından üç yıl sonra, bu bölge hükümeti Marksist bir politika benimsedi. Yüzbinlerce Yemenlinin Güney’den Kuzey bölgesine göçü, Kuzey ve Güney Yemen arasında, yaklaşık 20 yıl süren bir iç savaşa neden oldu. Kuzey ve Güney Yemen, 1990 yılında Yemen Cumhuriyeti adı altında birleşti. Düşük gelirli ülke kategorisindeki Yemen, azalmakta olan petrol gelirlerine önemli ölçüde bağımlı bir ülke. Her az gelişmiş ülke gibi Yemen’in askerî harcamaları da bir hayli yüksek. 2006 rakamlarına göre, askerî harcamaları gayrı safi yurtiçi hâsılasının yüzde 6,6’sına tekabül ediyor. Yemen’den kargo uçağına bomba yüklendiği ihbarını veren komşu Suudi Arabistan makamları. El Kaide’nin beslenip büyüdüğü, kök saldığı ülke Suudi Arabistan. Bugün Afganistan’da terörle mücadele kampanyası yürüten ABD ve koalisyon güçleri ile bu ülkenin imarına ağırlık veren NATO güçleri, gerek Suudi Arabistan gerekse Pakistan gibi kokuşmuş yönetime sahip bu ülkelere terörle mücadelede işbirliği yapmaları karşılığında önemli ödünler veriyorlar. Ve bu ödünler demokrasi pahasına verilen ödünler. Batılı ülkelerin, gelişmiş askerî teknolojilerini satma karşılığında bu ülkelerin, kokuşmuş yönetimlerini sürdürmelerine de göz yumuyor olmaları, bilinen bir argümandır. Ama Batılı ülkelerin, aynı kulübün üyesi, örneğin, Yunanistan’a, ciddi ekonomik krizi yaşarken silah satma pazarlığına girmiş olmaları, etik değerlerin ne denli kokuşmuş olduğunu da gösteriyor. Zavallı Afganistan, 40 yıl kadar süren, dönemin iki süper gücü ABD ve dağılan Sovyetler Birliği arasındaki soğuk savaşın, bir nükleer savaşa dönüşmesine karşı klasik çatışma ortamına itildiği bir çevre ülkesi olarak batağa saplandı. Aynı Afganistan, bugün, radikal dinci terör örgütü El Kaide’nin bu ülkeden çıkartılması için ABD ve NATO güçlerinin savaş verdiği en önemli merkez üssü. Ekim ayı sonunda Yemen’den kalkan kargo uçağına bomba yerleştirildiği ihbarının ardından, bu olayla ilgili Batı basınında yayımlanan makalelerde, Yemen’in, silaha değil demokrasiye ihtiyacı olduğu ve Batılı ülkelerin bu yönde gayret sarfetmeleri gerektiği üzerinde duruldu. Yolsuzluk sonucu kokuşmuş yönetimleri bir alışkanlık haline getiren bu ülkelerin, demokrasiye dönüşümü tabii ki kolay değil. Ama üstün teknoloji silahlarını satarak milyar dolar kazanç sağlayan Batılı ülkelere, bu yollarla istikrarını bozdukları ülkelerin demokrasi yolunda adım atmalarına yardım için önemli görevler düşüyor. Batı basınında, Yemen’in kalkındırılması ve demokrasiye geçişinin teröre karşı en önemli panzehir olduğu tezleri işlenirken, önceki gün İngiliz Genelkurmay Başkanı Sir David Richards’ın açıklamaları da bu anlamda çarpıcıydı. Afganistan’daki NATO komutanı olarak da görev yapan İngiltere’nin yeni Genelkurmay Başkanı, bizim gazetenin 15 kasım günü, “El Kaide’yi asla yenemezsiniz,” başlığı ile duyurduğu açıklamasında, “El Kaide’ye karşı savaşta en önemli silahın eğitim ve demokrasinin desteklenmesi” olduğuna işaret ediyordu. Sir Richards ile söyleşiyi yapan İngiliz The Telegraph gazetesi muhabirinin, İngiliz Genelkurmay Başkanı’nın makam odasını tarif ettiği yeri de belirtmeden geçemeyeceğim, bizimkilere ders olsun diye. Genelkurmay Başkanı Sir Richards, muhabiri, İngiliz Savunma Bakanlığı’nın başkent Londra’da yer alan binasındaki odasında karşılıyor. Bizdeyse, demokrasiye aykırı bir biçimde, Milli Bavunma Bakanlarının esamisi bile okunmaz, bırakın Bakanlığın bünyesinde Genelkurmay Başkanlarının bir odasının olmasını. Neyse gelelim, terörü etkisiz kılmanın ilacı olan demokrasi meselesine. El Kaide terör örgütünün bazı mensuplarının, Batılı ülke vatandaşı oldukları ve buralarda eğitim gördükleri gerçeğini de gözönüne alırsak, demokrasinin terörü elimine etmede yegâne etkili ilaç olmadığını savlayabiliriz. Kültürel farklılıklar, Batı demokrasilerinde yaşayan muhafazakâr yabancı uyrukluları daha da muhafazakâr hale getirebildiği gibi maalesef radikalleştirebiliyor da. Bu paradoksal durumu önlemenin yolu, yine de demokrasiden geçer. Türkiye, kendi terörüyle de ancak demokrasi taleplerini karşılayarak başedebilir.