CHP’nin İstanbul kongresinde yine değişim, dönüşüm solganları atılmış geçen pazar günü. İl Başkanı Gürsel Tekin, “Dünya değişiyor, çağ değişiyor, biz de değişeceğiz“ demiş... Ne güzel! CHP lideri Baykal, ‘tarihi bir dönüşüm’ün müjdesini vermiş partisi için... Ne kadar iyi! Peki heyecanlı mı? Hayır. Çünkü hep aynı film... Baykal’ın CHP’si her seçim öncesi değişir! Bu konuda gerçekten yaratıcıdır Baykal. Seçimler yaklaşırken mutlaka bir iki pırıltılı slogan bulur. Program değişikliği için komisyonlar kurar, her ağıza bir parmak bal çalan seçim bildirgeleri hazırlatır. Bu açıdan çok beceriklidir. Kimi kadın, kimi erkek yeni süsler, alımlı saksılar bulur buluşturur ve yerleştirir partisinin vitrinine. Onlarla seçim meydanlarında otobüslerin üstüne çıkar, ellerinden kollarından tutup havaya kaldırır, kalabalıkları heyecanlandırır. Değişim ve yenilenme şarkılarıyla yola çıkar. Nabza göre şerbet veren, iyi slogan oturtan konuşmalarla kalabalıkları dalgalandırır da. Kendisine gönülsüzce atılacak kerhen oylara da, ödünç oylara da meydanlarda talip olur. Sonra?.. Sonrası hep aynıdır. Seçimi yine kaybeder. Ama koltuğunu kaybetmez! Kaç kez gördük bunu. Ama demokrasilerde görmediğimiz bir şey vardır: Seçim kaybeden ama koltuk kaybetmeyen bir lider! Onun adı Baykal’dır. Bu filmi kaç kez seyrettik. 1990’ların başından beri hep vizyonda değil mi? Bu kadar çok seçim kaybeden ama koltuğunu kaybetmeyen parti lideri, siyasal lider var mı Avrupa demokrasilerinde? Hayır yok. Bir, bilemedin iki seçim kaybetti mi, yerini bir başkasına bırakır liderler Avrupa demokrasilerinde... Baykal’ın CHP’si istisnadır. Başka istisnai tarafları da vardır Baykal’ın. Partisinin programında hâlâ sosyal demokrat yazar. Ama 27 Nisan 2007’de olduğu gibi askerin siyasete verdiği muhtıralara sahip çıkar. 28 Şubat post-modern darbesinde askerin darbeci rolünü, ‘sivil toplum gibi’ diyerek aklar. 2007’deki gibi askerle birlik olup 367 formülleriyle TBMM’nin kendi içinden bir cumhurbaşkanı seçmesine engel olmaya gayret eder. Yüzde 47 oyla seçim sandığından çıkmış partinin kapatılması için asker-sivil bürokrasiyle el altından çalışır. Üniversitelerde türban, başörtüsü yasağının kaldırılmasını öngören ve 411 milletvekilinin oyuyla TBMM’den çıkan kararın iptaline giden yolu açar. Türkiye Cumhuriyeti tarihinde ilk kez ‘darbeci zihniyet’in sanık generallerle, subaylarla birlikte yargı sahnesine getiren Ergenekon davasında ‘avukatlığa’ soyunur. Asker kişilere sivil mahkeme yolunu açan, yani Avrupa demokrasilerindeki gibi bu ülkede de demokrasiyi biraz daha demokrasi yapabilecek yasal düzenlemenin, iptaline giden kapıyı açar. Kürt sorununun şiddetle bağını koparabilecek ‘demokratik açılım’a cepheden karşı çıkar. ‘Ermeni açılımı’na burun kıvırır. Liste uzatılabilir ama gerekmiyor. Deniz Baykal budur. Baykal’ın CHP’si budur. Böyle bir partinin değil sosyal demokratlığı, demokratlığı da su götürür. Baykal’ın elinde CHP iyiden iyiye başka sulara açılmıştır. Bu sular milliyetçi sulardır. Şu rahatça söylenebilir: Baykal ve sözcüleri, milliyetçilik alanında MHP lideri Bahçeli ve kurmaylarıyla uzun yıllardır yarış içinde... Ve bu yarış, hiç kuşkunuz olmasın, CHP’ye değil MHP’ye yarıyor. İşte bu yüzdendir ki, Baykal’ın CHP’si kaç yıldır Avrupa sosyal demokrat çevrelerinde saygınlığını yitirdikçe yitiriyor, Sosyalist Enternasyonal’de de adım adım topun ağzına geliyor. Ve Enternasyonal’de Baykal’ı kapının önüne koymak isteyenlerin sayısı gitgide artıyor. Bütün bunlar Baykal’ın umurunda mı? Hiç sanmıyorum. Dünya onun etrafında döner! Ama ben de değişim ve dönüşüm sözcüklerini Baykal’la yan yana getiremiyorum. Dünya değişir, Baykal’ın CHP’si değişmez!