Fransa'nın Ermeni meselesi ile ilgili çıkardığı kanuna sert tepkiler verip, Cezayir ve Ruanda'yı hatırlatıyoruz. Biraz geriye gidip, kısa bir tarih gezintisi yapsak ve Batı adı altında topladığımız Avrupa milletlerinin ve onların şekillendirdiği medeniyetin -tabir yerindeyse- psikolojisine nazar kılsak, karşımızda herhangi bir sürprizin olmadığını görürüz. Ne Cezayir'e gitmeye gerek var ne de Ruanda'ya. Avrupa'nın kendi tarihinde dökülen kanlar, Avrupai milletlerin fıtratını görebilmek için fazlasıyla yeterlidir. Ermenilerle ilgili çıkan kanun ilk değil. İlk olma ayrıcalığı Yahudi soykırımına ait. Yahudi soykırımının faili daraltılarak Hitler'e indirgense de Yahudilerin Hitler dışında hiçbir kimse veya millet tarafından Arupa'da rahatsız edilmediğini, ayrımcılığa tabi tutulmadığını söylemek mümkün değil. Önce soykırım tescili yaptırıp, sonra da aleyhinde konuşanı mahkûm ettirme dehası da Yahudilere ait. Hatırlayalım, Fransa'nın namlı şanlı isimlerinden Roger Garaudy'nin seksenine yaklaşmış olmasına rağmen, Yahudi soykırımı konusunda kanuna muhalefet sayılacak sözlerinden dolayı nasıl da mahkûm edildiğini. Şimdi Ermeniler aynı yola sokuldu. Bence bu işaret Ermeniler üzerinden yapılacak işler olduğunu gösteriyor. Sarkozy, Türkiye'nin büyük bir devlet olduğunu belirterek, Fransa'nın kararına saygı duyulması gerektiğini söylüyor. Son zamanlarda cereyan eden hadiselere biraz geniş perspektiften bakıp, şöyle bir soru sorsak: Fransa'da çıkarılan bu kanun, gerçekten Fransızların düşünce ve kararı olabilir mi? Buna evet demek mümkün değil. Türkiye, 'Tarihçilerden bir komisyon kurulsun ve soykırım meselesi ilmî olarak incelensin' teklifinde bulunmuş bir ülke. Fransa ise araştırmaların önüne kanun engeli koymuş bir ülke. Fransa bir referandum yapsa; sorsa kendi halkına. Dese ki: "Türkiye'nin teklif ettiği gibi tarihçilerden bir komisyon kurup, mevzuun ilmi olarak ortaya çıkartılmasını mı isteyelim, yoksa kanun çıkarıp, Ermeni meselesinde karşı fikir beyan edecekleri mahkûm mu edelim?" Böyle bir referandumdan nasıl bir karar çıkar acaba? Evet, Fransa'da bir kanun çıktı ama bu kanunun arka planı en çok da Fransızların yüzünü kızartacak. Belki de en az üzülmesi gereken bizim insanımız olacak. Niye mi? Çünkü düşünce, ifade ve ilmî araştırma özgürlüğünü bir kanunla imkânsız hale getirmek Avrupa tarihindeki engizisyonlara uygun bir sonuç. Ve Batı ilginç bir şekilde kadim yapısını tekrarlamaya başladı. Engizisyon her ne kadar Kilise ile bire bir örtüşerek hatırlansa da, sömürgeci Avrupa devletlerinin hakimiyet kurma siyasetinden tamamen arındırılması mümkün olmasa gerek. Kiliseyi ayrı düşünürsek ortaya şöyle bir netice çıkıyor: Batılılar Hıristiyanlaşırken de katliam yapmış, Hıristiyanlığı atıp, sekülerleşirken de katliam yapmış, medeniyet götürme iddiasıyla gittikleri ülkeleri sömürgeleştirirken de katliam yapmış. Bunlar, ispatlanabilir tarihî vakalar. O yüzden tarih komisyonları kurmak ve hakikati ortaya çıkarmak gibi vicdanî meseleler, bu tiplere azap gibi geliyor. Onlar hazır Ermeni soykırımı gibi bir alet bulmuşken, onunla geçmişlerini perdeleyip, bir nevi günah çıkarıyorlar. Her şeyi yaptıktan sonra gidip kilisede anlatarak sıyrılıp çıkmaktan farklı bir şey değil. Fakat bu kanun Fransanın hangi günahını çıkarmak için yapılmış olabilir? Ermenilere vefa borcu mu? Bence hayır. İplerin gerildiği bir zamanda Ortadoğu'yu şekillendirmek isteyenlere Fransa devleti bir diyet ödemiş oldu. Bu diyetin bir gün en fazla Fransızları utandıracağına hiç şüphem yok.