KCK operasyonları örgüt için; dağdaki 1000-2000 militanı kaybetmekten daha can yakıcı, daha yıkıcı. KCK operasyonlarının en önemli yönüyse, aydınların turnusol kâğıdı olması. Demokrasi ve fikir özgürlüğünden ne anlaşılması gerekir sorusunun cevabını veriyor herkes. Ergenekon ve Balyoz gibi soruşturmalar genel ama KCK gerçekten çok özel bir turnusol kâğıdı. KCK operasyonlarına ve Büşra Ersanlı'nın tutuklanmasına tepki listesine imza koyanlar arasında kimler var? Ali Bayramoğlu, Ayhan Aktar, Cengiz Çandar, Oral Çalışlar, Nuray Mert gibi gazetecilerin yanı sıra... Şaşırtıcı olarak Yıldız Ramazanoğlu, Hidayet Şefkatli Tuksal gibi "İslamcı bilinen" tesettürlü yazarlar da var KCK operasyonlarına karşı çıkanlar arasında. Hadi KCK sistemindeki terörü ve örgütsel eğitimi görmüyorsunuz. Allah'a ve aziz peygamberine hakaretlerin gırla gittiği bir siyaset akademisi anlayışına nasıl müdafi olabiliyorsunuz? Yoksa KCK'nın putlaştırdığı bir ideolojik feminizmin cezbesine mi kapıldınız? KCK sözleşmesini baştan sona okuduktan sonra KCK'ya nasıl fikir ve demokrasi elbisesi biçebiliyorlar anlamak kabil değil. Terörü demokrasi ve fikir özgürlüğü kabına koyarsak, o kapta tamir edilmez delikler açılır. Artık o kaba en temel ihtiyaçlarınızı bile koyamazsınız. KCK operasyonlarına karşı olmak, terörün sosyal ve siyasal örgütlenme ve gelişimini savunmak demektir. Terörü yasakladıysanız, teröre giden yolların da yasak olması evrensel hukuk mantığının gereğidir. Silahlı cepheyi suç kabul ettiyseniz, bu silahlı cepheye fikir, örgütlenme ve ideolojik destek sunan silahsız mahfilleri de yasaklarsınız. Öldürmeyi yasakladıysanız, öldürmeyi öven, öldürmenin haklı çıkarıcı fikri temellerini anlatan ve meşrulaştıran yazı ve örgütlenmeyi de yasaklayacağınız gibi. Demokratik devletler kendi demokratik vücudunu ortadan kaldırmak isteyenlere karşı insanlar gibi tepki verir. İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi'nin 17. maddesi "özgürlükleri yok etme özgürlüğü"nün olmadığını açıkça ortaya koymaktadır. Efendim neymiş şiddet yokmuş? Şiddet bir sonuçtur, o sonuç doğasıya kadar şiddetsiz unsurların çalışması vardır. İşte şiddet sonucuna odaklı şiddetsiz çalışmalar ne fikir ve ifade özgürlüğü ne de demokratik örgütlenme özgürlüğüdür. AİHM'in kırmızı çizgisi şudur: Hiç kimse fikir, vicdan ve din, ifade ve basın, toplanma ve örgütlenme özgürlüğüne dayanarak bu özgürlükleri yok etmek ve demokratik düzeni yıkmak amacıyla kullanamaz. KCK yukarıda saydığım özgürlükleri BDP üzerinden, Türkiye'yi bölmek ve ülke içinde kendi egemen otoriter yapılarını kurmak için kullanıyor. Hem bölüyor, yakıyor, yıkıyor hem de mağdurum diye bağırıyor. Operasyonları gören Karayılan, münferit bir basiretsizliğin bağrında boy atan KCK'nın tasfiyesini önlemek için, şimdiden kıvırmaya başladı. KCK gerçek olmayan bir tasarımmış, BDP'yle ilgisi yokmuş filan... KCK Sözleşmesinin 11. maddesi Reberia Koma Ciwaken Kurdistan başlığı altında önder olarak Öcalan'ı hüküm altına almış. BDP'lilerin yaptığı illegal toplantı, gösteri yürüyüşü ve serhildan faaliyetleri KCK sözleşmesinin 34. maddesinde yer alıyor: "... Halkın her hareketliliği ve örgütlerin her faaliyeti bir eylemdir. Eylemler, basitten karmaşığa doğru, gösteri, toplantı, yürüyüş, seçim, miting, protesto, grev, şartları doğduğunda yasal direnme ve ayaklanmalara kadar gider." Ne var bunda demokratik hak değil mi bunlar, diyebilirsiniz. Asırlar önce John Locke'un söylediklerinin KCK versiyonu diyebilirsiniz. Ama KCK sözleşmesi bu hakların hangi amaçlar için kullanılmasını istiyor ona bakmanız gerekir. İşin özü "meşru savunma savaşı"nı anlatan 32. maddede: "Devlet demokratik çözüme anlamlı, duyarlı biçimde ilgi ve şans tanımaz... Tüm barışçıl eylemler boşa çıkarılırsa, ayaklanma ve öz savunmaya dayalı gerilla savaşları gündeme gelir. Koma Civakên Kurdistan sistemine ve Önderliğine karşıtlık fiili bir saldırıya dönüştüğünde meşru savunma savaşı gerekli hale gelir." İşte BDP-KCK ekseninin legal ve illegal faaliyetlerinin nihai amacı ve konsepti...