Füze kalkanı projesi, NATO'nun 19-20 Kasım'da yapılacak Lizbon Zirvesi'nin ana konusunu oluşturacak. ABD Başkanı Obama'nın Eylül 2009'da onayladığı 3 aşamalı bir planın ilk ayağı, NATO içerisinde ortak füze savunma sistemi oluşturmak. Soğuk Savaş yıllarının "Yıldız Savaşları" projesi gibi temel amaç, nükleer silahların "Karşılıklı Yıkıcılık Dehşet Dengesi"ni bozmak. Bugüne kadar nükleer silah sahibi ülkeler birbirlerine karşı kitle imha silahlarını hiç kullanamadı. Zira birisi kullanırsa, diğerinin de aynı silahla kitlesel ölümlere neden olması mümkündü. Bu durum nükleer silah sahibi ülkeler arasında "dehşet dengesi" kurulmasını sağlıyor ve caydırıcı bir etki yapıyor. Uzmanlara göre şu an ABD nükleer silahla Rusya'ya saldırsa, Moskova'nın yarım saat içerisinde cevap vermesi mümkün. Ancak planlandığı gibi etkin bir füze savunma sistemi kurulabilirse, ABD saldırdığı halde Rusya'nın füzeleri havada yok edileceği için "dehşet dengesi" ve "caydırıcılık" kaybolmuş oluyor. ABD, nükleer silah sahibi diğer bütün ülkelere göre büyük üstünlük sağlamış oluyor. Gerçi NATO kapsamında füze kalkanı gündeme getirilirken farklı gerekçeler üretiliyor. İran ve Kuzey Kore'nin çılgınlık yapmaları, teröristlerin bu silahları ele geçirmeleri ya da kazara bu silahların ateşlenmesi gibi hallere karşı füze kalkanı ile tedbir alınacağı belirtiliyor. İran'ın nükleer silah geliştirmek için çalıştığına dair henüz elde edilmiş kesin bir kanıt yok. Nükleer başlıklı uzun menzilli füze teknolojisine ulaşmasının da en az 10 yıl süreceği hesaplanıyor. O halde Türkiye'ye füze kalkanı kurulması talebi ve ısrarının altında başka nedenler aramak gerekiyor. Çünkü planlanan füze kalkanı projesi İran sınırında bir radar istasyonu kurulması ve ihtiyaç halinde de Akdeniz'deki ABD gemilerinden anti-balistik füzelerin atılmasını öngörüyor. Obama yönetiminin İsrail lobisinin baskılarına boyun eğmesi ve 2012 seçimleri öncesi İran'a bir saldırı ile puan toplama arzusu olabilir. İran'ın gelecekte nükleer silah elde etse bile bu sistem sayesinde "dehşet dengesi" oluşturması mümkün olmayacak. Bir diğer ihtimal, füze kalkanının esas hedefinin İran gösterilmesine karşın, gerçekte bu silaha sahip bölge ülkesinin Rusya olmasıdır. ABD bu durumda Yıldız Savaşları'ndan bu yana arzu ettiği gibi dehşet dengesini lehine bozarak üstünlük sağlayacaktır. Türkiye ise her halükarda füze kalkanı projesiyle yeniden "cephe ülke" konumuna gelecektir. Füze kalkanı projesinin, bölgesel güç olma arzusundaki Türkiye'nin uyguladığı barışçı dış politikaya büyük zarar vermesi de söz konusu olabilir. Rusya ve İran ile siyasi ve ekonomik ilişkilerimiz menfiye dönüşebilir. Türkiye, füze kalkanı projesini çok iyi analiz etmeli ve karar mekanizmasında yer almayacağı bir krizin kurbanı olmamalıdır. Füze kalkanı projesi, Türkiye'nin güvenliğini artırıcı bir rol oynamaktan çok hedef haline getiren ve bölge ülkeleriyle ilişkilerini bozan bir projeye dönüşme riskini de içerisinde barındırmaktadır. Bu nedenle Türkiye'nin kamuoyuna da yansıyan talepleri son derece haklıdır. Türkiye, İran ve Suriye'nin hasım ülkeler arasında sayılmamasını ve Türkiye'deki radardan sağlanacak istihbaratın NATO dışı ülkelerle paylaşılmamasını istiyor. Yine projenin tamamen NATO kapsamında olmasını ve sistemin karar vericileri arasında kendisinin de bulunmasında ısrar ediyor. Türkiye son olarak, tüm topraklarının füze kalkanının koruması içerisine alınmasını gündeme getiriyor. Lizbon Zirvesi bu nedenle Türkiye için çok kritik bir öneme sahip olacak. Sonucu bekleyip göreceğiz.