Zülfikar Risalesi'nin hikmeti ve onu bir kere yazan gencin hikayesi

Sabahattin Bey anlatıyor: “1967 yılı idi… Beni devamlı askerden arıyor, bulamıyorlardı. Babamı sıkıştırıyorlardı. Baktık ki, olacak gibi değil, Zübeyir Ağabey, ‘Git askerliğini yap gel’ dedi. Ben bakâya kalmıştım. Biliyorsunuz, böyleleri mahkeme olup cezalı düşüyorlardı.

“Tayinim Isparta’ya çıkmıştı. Isparta’ya vardım. Teslim olmadan önce dersaneye uğrayayım, dedim. Vardım ki, Tâhirî Ağabey orada. ‘Ooo, tam kardeşim, hoş geldin’ dedi. Ben de, askerlik için geldiğimi söyledim. O, askerliği hiç kâle almadan, ‘Zülfikâr’ın tashihimi yapacak birini arıyordum, iyi ki, geldin’ dedi. Biz o zaman ağabeylere tam teslimdik. ‘Efendim, askerlik için geciktim de, yarın teslim olmam lâzım da…’ demeye hiç ihtiyaç duymadım. ‘Peki ağabey’ dedim. Hizmet her şeyden önce geliyordu. Anlayacağımız, askerden önce Tahiri Ağabeye teslim olmuştum.

“Gittik dersaneye, kimse yok; yalnız Tahirî Ağabey var. Tahirî Ağabeyin takip ettiği mânevî askerliğe girdim. Namazlar tam vaktinde kılınıyor. Yatsı namazı kılındıktan sonra yatıyor. Üç saat sonra kalkıp, gece sabaha kadar ibadet ediyordu. Sabah namazında bizi kaldırıyor. Yâsin, Tebareke ile ağır ağır kıldırıyordu. Öğleden önce yarım saat kaylûlesi vardı. Kaylûle için beni de yatırıyordu. Tabiî ben gündüz uykusuna alışık değilim. Mecburen yatıyorum. Yarım saat sonra kalkıyor ve ‘Kalk kardeşim’ deyip beni de kaldırıyor, öğle namazını kılıyoruz. Sonra kendi el yazması Zülfikâr’ın tashihine devam ediyoruz. Bu şekilde on gün kadar kalıp Zülfikâr’ın tashihini bitirdik.

“Neyse, Merkez Şubeye vardım. Orada kaydedip, sonra bölüklere taksim ediyorlardı. Selam verdim. Evrakları uzattım. ‘Ooo, sen gecikmişsin diyeceklerini bekliyordum. Kayıtçı, evraklara baktı. ‘Hemşehrim, hoş geldin’ dedi. Soyadımı görünce kafasını kaldırdı. ‘Sen’ dedi, ‘Bahattin Asteğmenim'in nesi oluyorsun?’ Meğer o da Erzurumluymuş. Bahattin Asteğmen de oranın komutanıymış. Tam hatırlayamadığımı söyledim. Harikulade kolaylıklar buradan başladı… Daha bana, ‘S