Yazın kavurucu sıcağın altında kışın ise yağmurda ekmek parası kazanmak uğruna çocukluklarını yaşayamayan genç tarım işçileri hayallerini de yitirdi. Hatay genelinde mevsimlik işçi olarak çalışan Urfalılar günde 15 ile 20 TL arasında değişen yevmiye alıyor.Tarım işçilerinin çoğunluğunu ise genç kızlar oluşturuyor. Yaşları 15 ile 18 arasında değişen genç kızlar sıcak evlerinden uzakta şu günlerde havuç topluyor. Buradaki işlerinin ardından ustabaşlarının isteği ile farklı tarlalarda farklı ürünler toplayacak olan genç kızlar hayallerini de beraberlerinde taşıyorlar. Şanlıurfalı genç kızların hayallerinde meslek ise öğretmenlik. En çok beşinci sınıfa kadar okuyabilen genç kızlar okuyamamalarının nedenleri arasında babalarını ve maddi imkânsızlıkları gösteriyorlar. Yevmiye ile sabahın erken saatlerinden tarlaya giden genç kızlar akşam saatlerine kadar çalışıp hak ettikleri parayı ya babalarına veriyorlar yada kendilerinin yollarını gözleyen Şanlıurfa'daki annelerine gönderiyorlar. KAZANDIĞIM PARAYI BEN HİÇ GÖRMEDİM Abisi ve yengesiyle Şanlıurfa'dan Hatay'a gelen Emine Ay (15) bu güne kadar çalıştığı tarlalardan kazandığı parayı hiç eline dahi almamış. "Paramı abim alır, birazı onda birazı da babamlara gider" diyen Ay sadece beşinci sınıfa kadar okuyabilmiş. Hayalindeki meslek ise diğer Urfalı genç kızlar gibi öğretmenlik ancak bu hayalinin önünde maddi imkânsızlıklar set çekmiş. Emine öğretmenlik hayallerini kurarken aynı tarlada çalışmaktan yorulan Besra Gül (16) evinin hanımı olacağı günü iple çektiğini söylüyor. Özelikle doğu illerinde yaygın olan altın alma modasına uymaya kararlı olan Besra, havuç toplayarak kazandığı paranın bir kısmıyla altın küpe almak diğer kısmını ise eve göndermek arzusunda. Maddi imkânsızlıklar nedeniyle hiç okula gidemeyen Indi (18) ve Zeynep İlker (17) kardeşler babalarının maddi sıkıntıları nedeniyle okul yüzü görmediklerini söylüyorlar. "Okuma şansım olsaydı hemşire olmak isterdim" diyen Indi kardeşi Zeynep'in ise büyük hayalinin öğretmen olmak olduğunu anlattı. Yılın büyük bir çoğunluğunu tarlada çalışarak geçiren İlker kardeşler yevmilerinden sadece elbise parası alabiliyorlar. Zeynep İlker babalarına teslim edilen paralarından sadece zorunlu ihtiyaçlarını karşıladığını söylüyor. KEŞKE KIZLARIMI OKUTSAYDIM Kızlarını maddi imkansızlıklar nedeniyle okula gönderemediğini anlatan Şehmuz İlker ise "Keşke maddi imkanım yerinde olsaydı da kızlarımı okutsaydım" dedi. Kız yada erkek evlat ayrımı yapmadığını ancak yeni evleri için gerekli olan 20 milyarı bulabilmek için iki kızını da yanına alıp tarlaya gelen İlker, "Bu kızlarım yanımda, benimle birlikte kazanıp Urfa'daki borcumuzu ödeyeceğiz. Biz burada çalışıyoruz. Bu ikisi okula gidemedi ancak Urfa'daki kardeşleri okuyor ve sonuna kadar da okutacağım" şeklinde konuştu. Ne kadar daha tarlalarda mevsimlik işçi olarak çalışacağını bilemeyen Fatma İris (17) ise kimseye bu işi tavsiye etmiyor. Orta birinci sınıfa kadar okuyabilen ancak maddi imkansızlıklar nedeniyle okuldan ayrılıp çalışmak zorunda kalan Fatma'nında en büyük hayali hemşire olabilmekmiş. Halinden hiç memnun olmamasına karşın evinde ekmek bekleyen ailesi için bu işi yapmak sorunda olduğunu söyleyen İris "Kimseyi Allah bu duruma düşürmesin. Çok zor şartlarda çalışıyoruz. Kazandığımız belli. Ama bunada şükretmek lazım" dedi. Ailesi ile birlikte Urfa'dan Hatay'a çalışmaya gelen Hamit Öksüz (14) ise Urfalı genç kızlar gibi okulu yarım bırakmış. Bir yandan havuç çuvallarını toplayan bir yandan da şarkısını söyleyen Hamit'in de hayali öğretmen olmak. Yılın neredeyse 11 ayında Hatay genelindeki tarlalarda mevsimlik işçiler çalışıyor. İşçilerin topladıkları yevmiyeleri kimi zaman günlük performanslarına göre belirleniyor. Sabah 07.30 gibi tarlada başlayan mesaileri akşam 17.00 sıralarında sonlanıyor. Çalıştıkları işyerinin hemen yakınına kurdukları çadırlarda zor koşullarda yaşayan mevsimlik işçilerin günlükleri en fazla 26 TL olarak ceplerine yansıyor.