Yasemin Küçükcicibıyık - Karaman'da 23 yıl önce eşi tarafından engelli 3 çocuğuyla birlikte terk edilen kadın, azmi ve fedakarlığıyla örnek oluyor. Ayşe Barutçu (62), AA muhabirine yaptığı açıklamada, eşinin kendisini ve çocuklarını 23 yıl önce terk ettiğini belirterek, eşinin kendisini biri kız, 3 engelli çocuğuyla birlikte terk ettiğini söyledi. Oğlunun birinin 2001 yılında 28 yaşında vefat ettiğini ifade eden Barutçu, ''Çocuklarımın zihinsel bir engelleri yok, sadece fiziksel engelliler. Oğlum ve kızımla beraber yılmadan mücadeleme devam ettim. Çocuklarıma bakabilmek için 1990 yılında bir bisküvi fabrikasında işe başladım. 10 sene 'eşim gelir' diye bekledim. Sonra onun bir başka kadınla yaşadığını öğrenince bende resmi olarak boşandım.Hiçbir zaman hayata küsmedim, çocuklarım için ayakta durmaya çalıştım. 2004 yılında 55 yaşında emekli oldum'' dedi. Hayatı boyunca hiç okula gitmediğini ve okuma yazma bilmemenin acısını hep yaşadığını anlatan Barutçu, şunları kaydetti: ''Bunun için emekli olduktan sonra 55 yaşında Halk Eğitim Merkezinde açılan okuma yazma kursuna başladım. Başarı ile okur yazar belgemi aldım. Kendime güvenim arttı. 2009 yılında Kur'an kursuna gittim. Kur'an-ı Kerim okumayı öğrendim. Aynı sene hac vazifemi yerine getirdim. Şimdi gazete okuyabiliyorum. Oğlum Turgut (41) ile kızım Rahile (32) liseyi bitirdiler ve şu anda engelli kadrosundan devlet memuru olarak çalışıyorlar. Oğlum evli ve hiç bir engeli olmayan iki çocuğu var. Çocuklarımın da katkısı ile önceden 2 katlı bir ev yaptırmıştık. Hep beraber bu evde yaşıyoruz. Belki eziyet çektim ama şimdi hayatımın en mutlu günlerini yaşıyorum.'' Çocuklarının hayat mücadelesinde her zaman yanında olduğunu ve O'nu hiç üzmediklerini ifade eden Barutçu, şöyle devam etti: ''Allah'a şükür maddi olarak bir sıkıntımız yok. Hep beraber geçinip gidiyoruz. Çocuklarımın yıllardır özlemi hafta sonları pikniğe gidebilmek. Şimdi kendilerinin otomobil alacak imkanları olduğu halde engellerinden dolayı ehliyet alıp otomobil kullanamıyorlar. Bana hep ehliyet almam için baskı yapıyorlardı. En sonunda onların isteğini kırmayarak 1 ay önce sürücü kursuna yazıldım. Dersleri takip ediyorum. Direksiyon eğitimi alıyorum. Kurstaki öğrenciler çocuğum ve torunum yaşında beni çok seviyorlar. Bu sevgi ve öğrenme azmimle ehliyet sınavını kazanacağıma inanıyorum. Hocalarım sınavlarda başarılı olacağıma inanıyorlar. Ehliyetimi aldıktan sonra bir otomobil almak ve çocuklarımı ve torunlarımı her hafta sonu pikniğe götürmek istiyorum.'' Barutçu, ''Anladım ki, öğrenmenin yaşı yokmuş. Yeter ki, insanlar azimli ve kararlı olsunlar'' dedi. (YK-ÇE-MRS)22.09.2011 11:39:13