Yazıklar olsun böyle insanlığa böyle adalete!

Emin Çölaşan 'Bir annenin dramı' başlıklı yazısı şöyle:

Sevgili okurlarım, dün sabah saatlerinde gazeteye geldim. İlk iş olarak günlük gazetelere bakacağım. “Okuyacağım” diyemiyorum zira birkaçı dışında okunacak fazla bir şey yok.

Özellikle yandaş gazetelerin tümü aynı.

Her gün kendilerine Cumhurbaşkanlığı, Başbakanlık ve Emniyet tarafından verilen bilgiler ve talimatlarla çıkıyorlar.

Gazetelere ve sonra internet haber sitelerine baktım. Bundan sonra sıra yarınki (yani sizin şimdi okumakta olduğunuz) yazıyı yazmaya geldi. Acaba ne yazmalı!

Dün itibarıyla öyle çarpıcı, içten gelerek yazılacak bir konu yoktu… Ama elimiz mahkûm, içimizden gelse de gelmese de, iyi konu olsa da olmasa da yazmak zorundayız!

Tam bu sırada Şakran (İzmir Aliağa) Kapalı Kadın Cezaevi'nden çekilen bir faks elime ulaştı. Gönderen hanım bu yazının yukarıdaki başlığını da mektubunun en başına kendisi yazmış.

Aynen veriyorum, lütfen dikkatle okuyunuz, bu ülkede neler olduğunu görünüz.

 

* * *

“Gönderen Fadime Danışman. Bir annenin dramı.

Size Şakran Kadın Cezaevi'nden yazıyorum. İsmim Fadime. 12 gündür cezaevindeyim. Ev hanımı ve üç çocuk annesiyim. Eşim Eğitim-Sen üyesi sekiz yıllık öğretmen. Yedi ay önce açığa alındı.

İlk üç ay boyunca okuldaki bütün öğretmen arkadaşları eşim hakkında şahitliğe çağrıldı. Ancak hiçbirinden F..Ö'cü olduğuna dair bir yanıt alınamadı. Hesapları incelendi. En ince ayrıntısına kadar soruşturma geçirdi.  

Üç ay dolunca da Milli Eğitim'den çağrılıp ‘Sizin F..Ö'cü olduğunuza dair bir delile rastlamadık ve delil yetersizliğinden iki ay daha açıkta kalacaksınız' denildi. Bu söyleneli de dört ay oldu.

Yaşadığımız maddi sıkıntının boyutunu tahmin edersiniz. Üç çocuk, evimiz kira ve ben ev hanımıyım.”