Asâr-ı Bediiyye kitabında Üstad Bediüzzaman “Kabuğu öz  zannetmek, özü zâyi etmektir”  başlığı altında şunları söylüyor: “Beş şey, beş şeye perde. Şehadet âlemi (şu beş duyumuzla hissettiğimiz maddî âlem) gaybi âlemlere; tabiat, Allah’ın meşietine; Kör kuvvet Allah’ın Kudretine; lâfız medlûle (delâlet edilip gösteren..  bir kelimeden veya bir işaretten anlaşılana); medlûl dahi mânâya (perde).

“Perdeye nazarını odaklamak, devamlı tamamen tehlikeye sebep olur ve vesvese ondan çıkar. Mesela ki, medlûlün, zihinde yerleştiği her yer..  Ve medlûl zekâ için eğlenceye vesiledir.

“Mâna hârici olur o zihnî medlûl  (yani mânanın kendisi değil), kasden ismî hem bizzat; eğer meşgul olursa, renkten renge girmiş bir suret veya hayâli bir lâfız..  Medlûlün böyle hayali lâfız olması, gelişme ve maya olmaya elverişli olmaması himmeti meşgul eder, o daracık seyyâl ve incecik hem cevval medlûlün veledi, devasız şifasız o meâlî suret, himmeti tadmin etmez, şevki de teskin etmez, sevki de taltif etmez.

“Öyle ise o medlûlü, ya cam gibi  etmek veya her tarafını delmeli (tenteli bir perde haline getirilmeli).  Hârice baktırmalı tâki, zekâ ziyaya çıksın. Zira hariç geniştir; sabit hakikatların cevelan (dönüp dolaşma) meydanıdır. O küçücük zihinde medlûlün parçasından diktiğin örümcek ağı vehim ve hayal damı (ağ ve tuzağı)  Şimdi sen bir sineğe dar gelen bu gömleği getirip Arş ve Kürsiye giydirme. Çünkü sinek kanadı kadar küçük bir haritadır hem de vesveseye sermaye… Medlûl sayfasında olanları zihnine nakşedersen, onun içinde kendini kaybedersin… At koşturmak istersen, artık bu belâya bak!..

“Ey maddeperest, tabiatçılık fikrine bulanmış kişi, kör kuvvet de kör etmiş, lâfız ve suret aldatmış fennî dehâyı terket ki, hidayete çıkasın.

“Beş perdede  bir perde, sana misal gösterdim, ki beşinci en küçüğü, başkalarını kıyas et. Materyalist anlayışın safsataları seni atar gayyaya. Sen semânın zincirine sarıl o bizi ulaştırır Cennet-i  ’laya.

* * *

“Bir hak-perest adama, böyle bir cevabımız var. O dedi birincide ‘Muhammed Aleyhisselamın dini nedir?’  dedim. ‘İşte Kur’an’dır. Kur’an’ın maksadı: İmanın altı esası, İslamın beş rüknü…’

İkinci olarak sordu: ‘İslamiyet, fikir ve hayata ne vermiş?’  Ben de dedim ‘Fikre tevhid, hayata istikamet…  Bana dair şahidim-Kul hüva’llahü ehad (Allah, bir tektir).  ‘Emrolunduğun gibi dosdoğru ol!..’  (Hûd  Suresi, 11/12)

“Üçüncüsünde dedi ki:  ‘Çağımız sıkıntılarını nasıl tedâvi eder?’ Dedim “Fâizi haram kılarak, zekatı da farz kılarak. Buna dair şahidim ‘Allah faizi mahveder, bereketini giderir.’  (Bakara Suresi, 2/216)  “Allah faizi alış-verişi helal ve fâizi haram kıldı.’ (Bakara 2/275)  ‘Namazı dosdoğru kılın ve zekatı verin.’  (Bakara Suresi, 2/43)

“Dördüncü olarak  ‘İnsanlarda meydana gelen ihtilallere ne nazarla bakıyor?’ ‘Sa’y (çalışma, emek) asıl ve esastır. İnsanların servetleri zâlimlerde toplanmamalı ve ellerinde saklanmamalıdır.’ Buna dair şahidim: ‘İnsan için çalışma ve emeğinden başka bir şey yoktur.’  (Necm Suresi, 53/39)  ‘Altını, gümüşü yığan Allah yolunda harcanmayanlar var ya, işte onları acı bir azabın  beklediğini müjdele.’ (Tevbe Suresi, 9/34)

(Yüz mâşâallah bu cevaba)

Üstad Hazretleri, ictimaî kargaşa hakkında, insanların fakir-zengin, havas-avam katmanlardan meydana  geldiğini, üst tabakadaki ‘Sen çalış, ben yiyeyim, senden emek benden yemek’  anlayışının toplumları bölüp parçaladığını, bunların arasını birleştirecek prensip fâizin haram kılınması ve zekatın farz kılınması ve bunların hayata geçirilmesi olduğunu ifade ediyor.