Bir sosyolog ve din adamı olan Nile Harper, 19 Cemaatin içinde 30 sene boyunca yapılan hataları ele alarak dikkat edilecek hususlar üzerinde duruyor. JOURNEYS  INTO  JUSTICE  (Adalet Yolculukları)  isimli eserinde 85 Madde halinde uzunca durmuş. Biz de bunları özet halinde takdim etmeye çalışalım:

İdareci ve Boardları başarısız kılan, başarısızlığa iten, mücerreb hususlar: 

İdareci ve Board’ların:

1. Meseleleri kendi konfor bölgesi dışında düşünememe; rahatlarını bozacak insiyatiflere girmeme; rahat ettikleri alan dışında, bir şey yapmamak için, acziyet ve yetersizliklerini öne sürme karışmama; özellikle, bir itiraz, iddia, bir meydan okumayla karşılaşırlarsa, rahatlarını bozacak bir teşebbüste bulunmamaları;

2. Alternatif  veya  yeni çıkış yolları arama yerine, yapılacakların çok zor olduğu ifadesine sığınıp, güçlerinin buna yetişemeyeceğini ifade etme; maalesef elimiz ve gücümüz yetişemiyor ‘bahanelerine’ sığınma; “tek karar veren ben olsam neyse, ama…” bahanelerini öne sürüp, işten kaçma;

3. Kendi alanlarını savunma-koruma ve ellerinde tutma derdinde olmaları; (burası benim alan) savunması; kendi konum, güç ve prestijlerini kaybetme korkusuna düşme; başkaları ile egosantrik kapışma, kıyas veya çekişmeye girme;

4. Sözün, icraatın önünde olması; söylenin içselleştirilememesi; anlatılanlara idarecilerin kendilerinin inanmaması veya uygulamaması; böylece, yapıcı, değer ve esaslara dayalı olmadan, çalışmayı teşvik etmeleri;

5. Sistematik düşünememe ve bundan sistematik aksiyona geçememe;

6. Kurum-Hizmet imkanlarını kendi düşündüğü istikamette kullanma-kullandırma;

7. Daha geniş kapsamlı katılım ve karşılıklı-işbirliğini sağlayacak, genişletilmiş-katılım ve işbirliğine yeni yollar oluşturacak “ekip” çalışmasına karşı isteksiz olma;

8. Otorite, fikir, ve mesuliyeti geniş bir ekiple paylaşmaktan kaçma; board yerine, kendini en yetkili zannetme;

9. Organizasyonlar arasında kültürel farklılıkları görememe, kabullenememe; anlayış ve işleyişteki kültürel farklılıklar arasında irtibat, geçiş ve köprüler kurmayı becerememe;

10. Bakış açılarının küçük ve dar kalıp, yeni teşkilatçı insanları cezbedememe; öyle bireyler olsa da onları kabul etmeme, onları içlerine almama;

11. Kapalı ve elitist bir liderlik yaklaşımının olması; ve o tip bir liderlik yaklaşımın durağanlığa girmesi, elastikiyetini kaybetmesi; ve böylece kendilerini tüketip, harcamaları; bunun yerine ya yapısal sertlik yada değişmezlik vurgusunda bulunmaları;

12. Eski-geçmişteki başarılar ile avunup-övünüp, geleceği onlarla tarif ve tahdit etmek;

13. Yeni şartlar ve farklı fırsatlar karşısında yeteri kadar üretken-yenilikçi cevaplar verememe - öyle olamama;

14. Yeni mali kaynaklar geliştirme ve hasıl etme hususunda niyette ve gayrette eksiklik ve başarısızlıklar; atalet veya uyuşukluğu, yeniden taze bir güce, canlılığa, ümide döndürememe;

15. Misyonun sürünmeye geçmesi: çok fazla hedef ve amaç olup, çok fazla yapacak iş-yükümlülükle karşılaşıp, ‘önem sırasını belirleyememe’: önem sırası belirlenemeyince, çoğu işi kısmen veya tam gerçekleştirememe; çok fazla niyet ve iş altında ezilme;

16. Başarıları, belli bir grubun sahiplenmesi, kendilerinin marifeti-eseri gibi sunması; bütün  iş ve  hizmetlere katılanların yaptıklarını hakkıyla tasdik ve takdir etmemesi;

17. İş yapan insan ve kurumların, performans ve başarılarını tespit edecek, ölçecek ve ödüllendirecek, ölçü ve kıstasların olmayışı; daha önceden böyle bir ölçme sistem ve ölçülerinin geliştirilmemesi;

18. İnsanlar arasındaki mütekabiliyete dikkat etmeme; denkliği umursamama; insanların kıymetini görememe; izzetini itibarını, kadrini bilememe; gerektiğinde itibar ve şerefini koruyamama;

19. Organizasyonel yapının, bilhassa bilgi, iletişim ve hesap verilebilirlik husus ve şeklinde, açık ve net olmaması;

20. Katılımcıları hizmette kalacak şekilde besleyememe; Katılımcıları, birlik beraberlik, iç-kollektif gücü sağlayacak eserler, semboller, ritüeller, ortak bir geçmiş-tecrübe duygusu oluşturarak muhafaza edememe; bunları yayıp kutlayacak organizasyonlar teşkil edememe; ve birlik ve beraberliği onlar vasıtasıyla geliştirmeyi ihmal etme;

21. Başarılar, tüm katılımcı ve destekçilerdeki, ortaklaşa çalışma ve dayanışma ve kollektif hars duygusunu beslemeli; başarılar, umum besleme ve beslenmede iyi kullanılmalı; Başarılı hizmetler paylaşılmalı ki duygu düşünce ve değerlerin çalıştığı, işe yaradığı, ve de başarılı olduğu, daha başkalarını da teşvik için gösterilmiş olsun;

22. Yeni fikir, şart, zaman, insan, strateji ve metodlara intibak-uyum sağlayamama; yeni fikirlere açık olmama;

23. Mevcut durumlara yeni mânâ, değer ve yorumlar katarak, onları değiştirme-dönüştürme, ayrı parçacıkları birleştirerek yeni bir mozaik, yorum, mânâ ve sentez ifade edememe;

24. Yeni bir üslub (yani yeni yeni semboller, sanat, şiir, görsel imajlar, hikayeleştirme, müzik, folklor ve eğitim yoluyla), yeni bir dil, anlatım, sunum ve iletişim, dolayısıyla eğitim-öğretim geliştirememe;

25. Daha önce serdedilmiş fikirleri, yeni ifade yorum, kelimeler, anlatımla, veya  yeni bir imaj, sembol yada vizyonla, realitenin yeniden anlaşılmasında kullanamama; bunları, anlatılanları daha önce anlayamamış olanların anlamalarında kullanamama;

26. Modern-teknolojik iletişim kaynaklarından istifade edememe; onları kullanamama, yani, o iletişim kaynakları ile, yeni yeni bilgiler, katkılar, girdiler yapamama, kitlelere iletememe;

27. Yeni bir idare ve liderlik yapısı oluşturamama; genç ve gelecek nesillerden ileride işi devralıp, liderlik yapacakları çıkaramama; onları yetiştirecek mekanizmaları oluşturamama;

28. İdareleri sırasında, karşılıklı saygı, sevgi itimat ve kalıcı dostlukları oluşturamama; suri dostluk, sevgi ve itiatın kalıcı olamayacağını anlayamama; 

(Devam edeceğiz…)