Ortadoğu’da hiç sönmeyen, bazen şiddeti azalıp hafif tüten, çoğu zaman şaşırtacak bir alevlenmeyle ortalığı kasıp kavuran ateş tecrübeleri yine başladı. Bu Ortadoğu Ateşi, Eski Arap misafirperverliğinin bir yadigarı mı, ne ise, bir türlü sönmek bilmiyor. 

Kadim Arap Edebiyatında, ateşin küllerinin bolluğu hane sahibinin cömertliğini sembolize ediyordu. Modern çağda, Ortadoğu’nun davetsiz misafirleri her defasında arkalarında kül yığınları bırakıp gidiyorlar. Zalim ve fasıklar iktidara vaziyet ettikleri müddetçe, biz de dahil, bölge için mutlu bir gelecekten kimse bahsetmiyor.

Cuma Sabahı’na ABD’nin Suriye’ye düzenlediği hava saldırılarıyla uyanan dünya, zaten hafta içinde ülkede yaşanan insanlık dramını konuşuyordu. Dolayısıyla, kimse için sürpriz olmadı. Birbiri arkasına yapılan açıklamalardan da operasyonun belli bir konsensüs ile gerçekleştirildiği göze çarpıyor. 

Kimyasal silahlara karşı son derece duyarlı olan Avrupa ve ABD’nin Suriye’yi es geçmesi beklenmemeli. Saddam’ı, halkına karşı otuz yıldır devam ettirdiği zulüm değil, kimyasal silah üretmek için Afrika ülkelerinden biriyle yaptığı uranyum pazarlığı bitirdi. Daha sonra Saddam’ın böyle bir niyetinin olduğu ancak kimyasal silah üretim aşamasına geçtiğine dair bir delilin olmadığı konuşulduysa da ABD ve Avrupa, kimyasal silahın söylentisine dahi şarjör boşaltacak kadar eli tetikte bekliyordu. 

Suriye’de Sarin gazı kullanıldığı bilgisi yeni değil. Hafta içinde Batı basınında yayınlanan katliam görüntülerinin benzerleri bir kaç yıl öncesinde hem de Türkiye kaynaklı, dünyaya servis edilmişti. O zaman haberin kaynak değeri, ABD ve Avrupa’yı ikna etmemiş olmalı ki, ciddiye alan olmadı. İnsanın içine, hiçbir inandırıcılığı kalmayan itibarsız bir ülke mensubu olmanın eziklik ve pesimizmi çöküyor. Ne acı! Artık doğrularınıza da itibar yok.

Hadisenin bir de devlet başkanları perspektifinden değerlendirilişi var. Devlet başkanları için “Başkan, bir savaşı sevk ve idare ettiği zaman gerçek manada başkan olur ve sıradan mevkidaşlarına fark atar!” diye bir hülya ve ümniyenin olduğunu duymuş muydunuz? 

Baba Bush için ilk Irak Savaşı öyle oldu. Seçildikten sonra Mesiyanic (!) rollere aklını kaptıran Oğul Bush için Ortadoğu bulunmaz bir tecrübe mahalliydi.  Başkanlığa geldiğinden beri dünyayı tedirgin eden Trump için de böyle. Yeni Başkan, bunca iç tökezlemeden sonra, sürpriz bir hamle ile kendi seçmeninde güven tazelemek için Ortadoğu’dan daha iyisini mi bulacaktı? 

Trump’ın masasındaki Suriye operasyonunu hayata geçirmesi için çok sebebi var. Kendisini başkanlığa taşıyan seçimlerde, Rusya’nın gölgesini bir türlü uzaklaştıramadı. Ortadoğu’da Suriye’nin koruyucu meleği rolünü pek benimseyen Rusya’nın Cuma günkü ABD saldırısına fazla içerlemesi gayet normal. Amerika hariç Suriye konusunda bir şey yapmak isteyen, önce Rusya’nın gözlerinin içine bakıyor. Rusya da bu rolün hakkını vermek için iki de bir, savaş gemilerini Akdeniz, İran Körfezi ya da Kızıldeniz’e doğru yola çıkararak üzerine düşeni yapıyor.

Bir de bizim zavallı iktidar mensupları gibi, Suriye konusunda kafa üstü çakılanlar var. Miting konuşmalarında Trump’ın manevrasını beğenmeyip “Yetmez ama, evet!” imalarıyla müşkülpesentlik gösterip, gerdan kırmalarına baksanıza. Son altı senedir can attıkları halde, bir savaş çıkarmayı becerememek onurlarını(!) çok rencide etmişe benziyor. Güya, “Ah! Ben bir Suriye’ye girseydim, bütün alem, ne yiğitler varmış bir görseydi!” demeye getiriyorlar. 

Bu yıl ki Ortadoğu olimpiyat meşalesini yakma şansı Trump’a nasip oldu. ABD-Avrupa, Suriye-Rusya gibi iki tarafın güç gösterisi ötesine geçmeyecek bu sürtüşmenin de ömrü fazla uzun olmaz. Üçüncü Dünya savaşı tamtamlarına tempo tutmanın bir manası yok. 

Savaş başlatıp, gerçek manada başkanlık ediyor olma hülyasına kapılan Saray eşrafının bu sefer de hevesleri kursağında kalacak gibi. Neyse, bir hafta sonra yapılacak referandumdan sonra başkanlık sistemine geçilirse, Doğu ve Batı’ya yeni seferler düzenleyerek liderlik şehvetlerini doyasıya tatmin ederler. 

Ortadoğu Olimpiyatlarına girmek için, boy-pos, başkanlık, Saray dopingi ya da Kasımpaşa kulübünde oynamanın yetmeyeceğini hatırlatalım da sonradan hayal kırıklığı yaşanmasın. Suriye’de alevlenen ateş, Kasımpaşa-Osmanlı Spor’un lig maçı için değil, Devler Ligi’nin bir kaç yılda bir tekrarlanan Ortadoğu Olimpiyatları için.