Ahmet'in Acısı
Dışarıda hafif hafif yağmur yağıyor.
Çiseliyor aslında.
Ama saatlerden beri böyle.
Ne yağıyor ne yağmıyor!
"Bir şey olmaz" diyerek çıktığınız yürüyüşten sırılsıklam olmasa da ıslanarak dönersiniz yani.
Yerler ıslak.
Şimdi.. şu saatte.. gecenin koynuna kıvrılmaya hazırlandığımız bu demlerde..
Kimileri de sabahı etti, güneş "merhaba" dedi ışıklarıyla.
Kimi okuluna gitmeye hazırlanıyor, kimi işine.
Kimi akşama ne pişireceğini düşünmeye başladı.. kimi ise sırtındaki "rızk bulma" sorumluluğunu.
Bazısı işin magazininde.. eğlencesinde.. gülmecesinde.
Bazısı için başkalarının karnının açlığı ya da tokluğu ya da derdi tasası ya da acısı sancısı..hiç mühim değil. Daha doğrusu farkında da değil.
Bazısı kahır taşıyor sırtında tonlarca. Derdi, sıkıntısı, tasası dağ olmuş yüreğinde. Acı veriyor hatta eziliyor altında...
Yaşayanı da, yaşadığını zannedeni de aynı hayat diliminde, aynı gök kubbenin altında.
Şimdi güne uyanan da, geceye uyuyacak olan da nefes alıyor.
Ama kemik kanseri Ahmet'in annesi gece uyuyamadı.
9 yaşında, kanser tedavisi olması gereken Ahmet'in annesi dertli.
Zalimler yaşarken aynı hayatı aynı gök kubbenin altında.. kanser hastası bir sabînin annesinin elinden tutarak tedaviye gitmesine izin vermediler.
Anne diyor ki; "oğlum gözlerimin önünde ölüyor..." amma zalim kaskatı olmuş yüreğiyle kin kusmakta..kendilerinden olmayan hiç kimseye, çocuklarına dahi, hayat hakkı tanımamakta.
Gün bitiyor burada.
Gece, en karanlık noktasına doğru sürmekte atını.. hemen ardındaki aydınlığa kavuşmak için.
Sabahı yaşayanlar ise mutlu ve huzurlu olduklarını sanmakta.. aslında Cehennemin beyazlığında yol alırlarken.
Dışarıda yağmur çiseliyor.. hem yağıyor hem yağmıyor.. ama yerler ıslak.
Geceye dalanlar ise seccadelerine yağdırıyor damlaları.. gönülleri yanık, gözleri ıslak, kolları yorgun, elleri büzülmüş.
Dişler birbirine kenetli.. düşüyor dudaklardan hep aynı sual;
"Ne zaman Allahım..ne zaman?"
ASIM YILDIRIM
24 Şub 2020 10:33
YAZARIN SON YAZILARI
