Maalesef özellikle son yıllarda İslâmî konulardaki temel bilgi ve kültürün azalmasına paralel olarak büyücülük, falcılık ve medyumluk gibi dinimizin onaylamadığı birtakım yanlış yollara sapmaların arttığı görülüyor. Halbuki dinimiz; falcılık, kehanet, medyumluk vb. gibi faaliyetleri şiddetle yasaklıyor.

Sorunuza geçecek olursak; Allah Rasûlü (s.a.s.) her gece yatmadan önce iki elini açarak birleştirir, İhlâs, Felâk ve Nâs sûrelerini okuyarak ellerinin içine üfler, sonra başından ve yüzünden başlayarak üç defa elinin eriştiği kadarıyla bütün vücudunu mesheder, ondan sonra istirahata çekilirlerdi. Hazreti Aişe validemiz, Peygamberimizin bunu her gece üç defa yaptığını ifade ediyor. (Buharî, Fedailu’l-Kur’an,14)

Efendimiz, kendisine büyü yapıldığını fark ettiği zaman da az önce ifade ettiğimiz şekilde, iki elini açıp yan yana getirmiş; İhlâs, Felâk ve Nâs sûrelerini okuyarak avucuna üflemiş ve baştan ayağa kadar bütün vücudunu meshetmişti.

Kaynaklarımıza baktığımızda Efendimiz’in bunu 11 defa yaptığını, her defasında adeta bir düğümün çözüldüğünü hissedip rahatladığını görüyoruz. (Buhari, Tıb, 39; Tirmizi, Daavat, 21) Dolayısıyla böylesi bir rahatsızlığa maruz kaldığını hisseden bir kimsenin, İhlâs, Felâk ve Nâs surelerini on birer kere okuması tavsiye edilir.

Buna ilave olarak Fatiha Suresi,  yetü’l-Kürsî ve güvenilir dua mecmualarındaki Allah Rasulü’nden nakledilen dualar da okunup onlarla Allah’tan şifa dilenebilir. 

Yine mana büyüklerimiz, büyüye maruz kaldığını düşünen bir insanın Fatiha Suresi’ni, Bakara Suresi’nin 1, 2, 3, 4, 5, 163, 164, 255, 284, 285 ve 286. ayetlerini,  l-i İmran Suresi’nin 18. ayetini, A’raf Suresi’nin 54, 55 ve 56. ayetlerini, Mü’minûn Suresi’nin 116, 117 ve 118. ayetlerini, Sâffât Suresi’nin ilk on ayetini, Haşr Suresi’nin son üç ayetini, Cin Suresi’nin 3. ayeti ile İhlâs, Felâk ve Nâs surelerini okumasını tavsiye ederler. 

Bunları, kişinin kendisi okuyabileceği gibi, eşler ve ailenin diğer fertleri de birbirlerine okuyabilirler.

Bu arada, bu duaları okuma kadar önemli olan bir husus da, büyüyle imtihan olan şahsın, onu Allah’ın izale edebileceğine tam inanmasıdır. Şüphesiz Şâfi ve Müessir-i Hakikî Rabbimiz’dir (c.c.). 

Elbette hayır! Çaresiz kaldığı yerde sadece Cenâb-ı Hakk’a teveccüh eden bir insana, Allah mutlaka bir perde açar ve onun dertlerine derman olur. Elverir ki o, başka kapılara gitmesin ve Allah’ı yegâne Müessir-i Hakiki bilerek O’na yönelsin.

Sözün özü, büyü gerçektir; ama başımıza gelen her ruhi sıkıntıyı veya işlerimizin ters gitmesini büyüden bilmek doğru değildir. Allah’a tam teveccüh etmişsek kimsenin bize zarar veremeyeceğine kat’î surette inanma bu konuda bize düşen en önemli vazifedir.