Üstad Said Nursi’yi neden hedef alıyorlar?

AKP  mevzilerinde Bediüzzaman Said Nursi’yi hedef alan top atışları başladı. Partinin önde gelenlerinden Ayşe Böhürler twetterda Bediüzzaman Said-i Kürdinin Abdülhamit’i tehdidi/ Darbeciliğin sivil tarihinde kritik dönemeç 1909 iyi bilinmeli” anonsuyla bir yazı paylaştı. Ana fikir “Fethullah Gülen’in üstadı da darbeciydi; hem de Ulu Hakan Abdülhamit’i devirmişti.” şeklindeydi. A Haberin kadrolu tarihçisi Prof. Dr. Ahmet Şimşirgil de “Dün Said’i Nursi, bugün Fethullah” cümlesiyle aynı değirmene su taşıdı.

31 Martçılar meşrutiyete karşı yani Abdülhamitçi/gerici olmakla suçlayıp yargıladı. İslamcılar ise Said Nursi’yi Abdülhamit’i yıkan çetenin başı olmakla itham ediyor. Anlaşılıyor ki şuuraltındaki Bediüzzaman düşmanlığını daha fazla frenleyemeyecekler. Belki de yeni bir dönemin eşiğindeyiz.

Hizmet Hareketi’ni yalnızlaştırmak için Erdoğan ve Ak Parti diğer Nur cemaatlerine geçici bir süre gülücükler gönderdi. Ama iki hareketi yakından tanıyanlar bunun sahte ve konjonktürel bir bahar olduğunu biliyordu. Zira siyasal İslamcılar ile Bediüzzaman temelden ayrışıyordu. Bediüzzaman, eski Said döneminde denediği siyaset yoluyla hizmetin çıkmaz sokak olduğunu düşünüyordu. Şeytandan ve siyasetten Allah’a sığınırım diyecek kadar ileri şeyler söylüyordu. Siyasetin kendi taraftarı olan şeytanı melek, karşısındaki meleği şeytan gösterdiğini belirterek görüşünü savunuyordu. Siyaset yolundan gidenlerin devleti ürkütüp müslümanları hedef haline getirdiği kanaatindeydi. Ayrıca İslamı anlatmak istediği hedef kitlenin de siyasi amaçlardan ürküp tebliğe kapanacağını öne sürüyordu. Ona göre kendi yolu bir nurdu, siyaset ise topuzdu. Topuz ise iki açıdan da endişe verici bulunuyor ve İslama hizmete engel oluyordu.

Sonradan siyasete ehveni şer olarak yaklaşan bazı Nur cemaatleri de Milli Görüş hareketiyle araya mesafe koyup Demirel ve çizgisindeki partilere destek verdi.