Üstad Hazretleri'nden bir ders...

Üstad  Hazretleri “Hasbünallahü  Ve  ni’me’l-Vekil” (3/173)  âyetini her gün 500 defa okuyarak hasta, yaşlı şahsiyetine orduların âdeta saldırdığı  o sıkıntılı günlerde bir sütre, bir kale yapmıştır… Şu sıkıntılı  günlerde de biz Üstadımız gibi böyle sığınağa muhtacız… Gerçekten bu âyetin nasıl bir sığınak olduğunu anlamak için, Müellifinin izahlarına bir göz atalım:

“Ben o gurbetler, hastalıklar ve mazlumiyetlerin tazyiki ile dünyadan alâkamı kesilmiş bularak, ebedî bir dünyada ve bâkî bir memlekette daimî bir saadete namzet olduğumu iman telkin ettiği hengâmda ‘of, of’ demekten vazgeçtim, ‘oh, oh’ dedim. Fakat bu gaye-i hayal ve fıtratın neticesinin tahakkuku, ancak ve ancak bütün mahlûkatın bütün harekat ve sekenâtlarını ahvâl ve âmellerini, kavlen ve fiilen bilen ve kaydeden ve bu küçücük ve âciz-i mutlak olan insanı kendine dost ve muhatap eden ve bütün mahlukat üstünde bir makam veren bir Kadir-i Mutlakın hadsiz kudretiyle ve insana nihayetsiz inayet ve ehemmiyet vermesiyle olabilir, diye düşünüp bu iki noktada; yani böyle bir kudretin faaliyeti… ve zâhiren bu ehemmiyetsiz insanın hakikatli ehemmiyeti hakkında imanın inkişafını ve kalbin itminanını veren bir izah istedim. Yine o âyetle müracaat ettim, dedi ki, HASBÜN  (Bize yeter) daki N (Bize) ya dikkat edip, senin ile beraber Lisan-ı hâl ve lisan-ı kâl ile kimler HASBÜNÂ’yı söylüyorlar, dinle!’ diye emretti.

“Birden baktım ki, hadsiz kuşlar ve kuşcuklar, sinekler ve hesapsız hayvanlar ve hayvancıklar ve nihayetsiz nebatlar, yeşilcikler ve gayetsiz ağaçlar ve ağçcıklar dahi, benim gibi lisan-ı hâl ile HASBÜNALLAH  VE Nİ’ME’L-VEKİL  mânâsını yâdediyorlar ve yâda getiriyorlar ki: Bütün hayat şartlarını tekeffül eden öyle bir vekilleri var ki, birbirine benzeyen ve maddeleri bir olan yumurtalar ve bi