Umur Talu: Önce ufukta barış gördük, sonra bir baktık ki, öldük! Vurulduk Ey Halkım Unutma Bizi!

(...)

Ölümü kutsamak için 5 şehitli baba tavsiye edenlerin, sözde şefkatle minicik şehit çocuğunu maskot gibi güle oynaya maça sürükleyenlerin…

Seçimlerden bu yana belki 400 can gitmişken hala “öyle de şöyle de, bir parti 400 milletvekili yakalasa böyle olmazdık” diyebilenlerin…

Kandil’den sallayıp, 3-5 bin silahın, tuzakların gücüyle, militer vesayetle, askeri otoriteyle, pusuyla 6 milyon oy pusulasını dahi çiğneyip geçenlerin büyüsünden kurtulacak Türk-Kürt ve her kimlikten halk, özellikle sıvasız haneler bu ülkenin umudunu doğurur, doğurursa.

Yoksa hiç doymayan bir sunağa sunar gibi, kutsal bir takım laflarla evlatlarını kurban vermeye devam edecek, Vurulduk Ey Halkım Unutma Bizi!

Hem de hiç soramadan, “Yahu sizin çocuklar şu sırada tam nerede peki” diye!

Bedelliler kızmasın, onların günahı değil elbet, “Allah herkesi sevenlerine bağışlasın” ama ne tuhaf bir şey değil mi; barış sürecinde bedelli çıkardıktan az sonra, bedelsiz, parasız, sıvasız hanelerle bir savaş daha patlatmak!

(...)