Ümitsizlik Kanser gibi bir Hastalıktır

1911’de Üstad Bediüzzaman Hazretlerinin Şam’da okuduğu hutbede, Müslümanları Orta Çağda durduran altı çeşit hastalıktan bahsediyor. Bunların da en başında yeis var; ümitsizlik marazı…

Bu hastalıklara karşı çare olarak altı kelimeden bahsediyor, en başta da emel var; yani ümit.

Ümitlenmemiz gerektiğinin gerçeklerini de özetle şöyle ele alıyor:

Birincisi tarihin şahitliği:  Müslümanlar İslamiyetin dünyevî ve uhrevî bütün emirlerini yerine getirdikleri zaman hem mânen hem maddeten ilerlemişlerdir.

İkincisi: Hakikatların insanlık için maddî-manevî bütün  esasları ve prensipleri İslamiyet  içinde toplamış olmasıdır. 

Üçüncüsü, Müslümanların fakirlik ve geri kalmışlıktan dolayı ilme, teknik ve teknolojiye karşı olan açlıklarıdır. Bu hususta karnı tok mirasyedilerden önemli bir farkları vardır.

Dördüncüsü:  İslamiyetin insanlığa verdiği hürriyet fikridir. Haksızlara ve zalimlere karşı doğruyu haykırmaktan çekinen ve sakınanlara DİLSİZ  ŞEYTAN demektedir.

Beşincisi: İslamiyetin şefkatle donanmış olan yiğitlik ve kahramanlık şuuru aşılamasıdır.

Altıncısı: Allah’ın yüce olan adının yüceliğine uygun, cihana anlatılmasının Müslümanlara verdiği izzet-i İslamiyedir. Bu da  maddî yönden bile terakkiye muhtaçtır.

Yedincisi: Kainat kitabından çıkarılacak derstir; kainatta güzellik mükemmellik esastır. Fenler bunu küllî kaideleriyle isbat etmektedir. Şer, kötülük ve çirkinlik ise esas değildir. Onlar bir güzellik ve mükemmelliğin pek çok tür ve türevinin ortaya çıkması içindir. 

Varlıklar içinde din ve fennin şahitliğiyle en güzel ve mükemmeli ahsen-i takvim üzere yaratılan insandır. 

İnsanlar içinde de, en mükemmeller  İslamiyeti tam yaşayanlardır. Onların içinde Hz. Muhammed Aleyhissel