Tutuklama düzeninin parçası olanlara net bir çağrımız var

Yargı camiasıyla içli dışlı olan Gazeteci Arzu Yıldız Twitter'dan yazdı. Bir yargıç DM'den ulaşmış ve herkesin aklındaki soruya kendiliğinden cevap vermiş. 'Üzerimizde çok baskı var, ailelerimizi düşünüyoruz, hapse atılma, işten atılma korkumuz var'

Adaletten sapan, masum olduğunu bildiği halde bir insanı cezaevine gönderen ya da gözaltına aldıran insanlar hakkında ne yazılsa yeridir. Arzu Yıldız da zaten devamında 'korkuyorsan cübbeni çıkar' yorumunda bulunuyor, ki herhalde en hafifi budur. 

Peki cübbeyi çıkarmak kolay mı?

'Geceleri uyuyamıyorum', 'vicdanım hiç rahat bırakmıyor', 'gözümün önünden gitmiyor'la başlayan cümleler eşliğinde adalete teslim olanların davaları herhalde yargı üyelerinin çok sık karşılaştıkları vak'alardır. Buna taşınması imkansız hale gelen bir yükten yorulan ruhun, bedeni adalete teslim etmesi de denebilir. Vicdan azabı denen bu yük zaman geçtikçe hafiflemek yerine ağırlaşır, ağırlaşır ve sonunda muhatabını ezer, harekete geçmeye zorlar. Son zamanlarda bu yükün ezmeye başladığı birçok hakim ve savcı olduğunu da tahmin etmek zor değil. 

Peki bu insanlar ne yapacak?

En az 3 bini tutuklu, 4 bin civarında hakim ve savcı 'kanaatle' meslekten atıldı. Kalanlar için resmen ibret vesikası. Ne kadar yandaş da olsalar, muktedirin istediği kararları göz karartıp da verseler hiçbirinin yarınının garantisi yok. Absürd yargıç tutuklamaları haberlerini görüyorsunuz. Halihazırda tutuklama ve gözaltı kararlarını da bu insanlar vermek zorunda iken herkes için makul bir çıkış yolu, tutuklama baskısı/vicdan azabı sarmalını kırabilecek bir hamle yok mu?

Elbette var. 

Bu yazının ana konusu, bu uzun girişin ardından aslında 'bir çağrı'dan ibaret. 

Eşe, dosta 'adliyeye giderken ayağım geri geri gidiyor' diye mırıldananlara