Tarafgirlik ve muhabbette dengesizliğin öldürücülüğü

Hazret-i Bediüzzaman “Al-i Beyt’in muhabbeti, Risale-i Nur da ve mesleğimizde bir esastır” temel düsturunu ortaya koyduktan sonra, istikameti ve dengeyi koruma adına, bu muhabbet ve bağlılığın başkalarını haksız bir şekilde karanlığa mahkûm etmemesi gerektiğine dair tahliller yapmaktadırlar. Bazı şahısların kabahatlerine bakarak bütün bir kavmi veya topluluğu karalamanın yanlışlığına ve böyle genellemelerin haksızlığına dikkat çekmektedirler:

“İmam-ı Ali Kerremallahü Veche’nin şahsına ve hayatına ve adalet-i hakiki üzerine giden siyasetine ilişmek, darbe vurmak başkadır. Şahsiyet-i zahirisinden ve hayat-ı dünyeviyesinden ve siyaset-i içtimaiyesinden binler derece daha yüksek olan şahsiyet-i manevisine ve kemalat-ı ilmiyesine ve makamat-ı velayetine ve varisliğine darbe gelmez ve gelmemiş ve gelemiyor. Kimin haddi var? Onun için, iki ciheti birleştirmek tevehhümüyle karşısında muarazaya çalışanların taarruzu pek dehşetli görünüyor. Ehl-i iman ortasında nasıl böyle vukuat olabilir diye hayret veriyor. Halbuki Yezid ve Velid gibi habis herifler müstesna, ötekilerin kısm-ı azamı, İmam-ı Ali’nin (RA) harika kemalatına ve kerametlerine ve verasetine ilişmek değil, belki yalnız hayat-ı içtimaiye-i insaniyeye ait idaresine darbe vurmaya çalışmışlar, hata etmişler.” (Emirdağ Lahikası) (Hazret-i Ali’nin karıştırılmaması gereken iki şahsiyeti)

Emevilerden, Yezid ve Velid gibi büyük zulümleri işleyenlerin dışındakiler Hz. Ali’nin manevi şahsiyetini ve onun eliyle onlara aktarılan dinin mesele