Şimdi 'iyi ki doğmuşsun Züleyha’m' diyorum

Bizim zamanınızda ilk okula başladığımızda okuma yazma öğretmek için öğretmenler fiş kullanırlardı. Küçük çocuğum da olamadığı için hâlâ fiş kullanılıp kullanılmadığını bilmiyorum. Önce cümle yazılır sonra onlar kelimelere ayrılır daha sonra da hecelere ayrılarak okuma yazmayı öğretirlerdi. Yani adına tüme varım dedikleri sistem. Öğretmenimiz cümleleri kelimelere bölünce bize ödev verirdi. Örneğin “Baba kelimesini cümle içinde kullanın” Ben de o gündür bu gündür öğrendiğim her bilgiyi hayatın içinde kullanmaya çalışıyorum. Hayatına tatbik etmediğin bilgi malum insanı kitap yüklü merkepler haline getirecektir. Yani kibarcası, “Malumat hamalı” olacağız. 

Öğrendiğimiz bilgiler gerek dini gerek dünyevi olsun bizim hayatımıza yön vermesi gerekir. Meselâ sabır dedikleri şeyi başımıza musibet gelmeden ne menem bir şey olduğunu anlayamayız. Sabrı öğrenmek için de musibet talep edilmez tabii ki. Kişinin en iyi bildiği şey öğrendiği değil tecrübe ettiği şeydir. Meselâ hep duyarız, şeytanın sekerat anında kişinin durumuna göre değişik hallerde karşısına geçip “İnkarı karşılığında ona o sıkıntılı durumda yardım edeceğini onu kurtaracağını fısıldadığını” hani Kur’an-ı Kerim’de ifade buyrulduğu gibi “Kadınlara, oğullara, kantar kantar altın ve gümüşlere, besili atlara, hayvanlara ve ekinlere karşı aşırı istek, insanlara süslü gösterildi…” diye devam eden ayet var ya; meselâ bunu hiç düşündük mü “Sekerat anında şeytan karşınıza ne ile çıksa bizin tahammülünüzü zorlar” 

İşte Allah’ın bize bazen cebri lutfi olarak yaşattığı şeylere bu minvalden bakabiliriz. 

Meselâ; dünyada bazen vazgeçemediğimiz şeyleri Allah elimizden alır. Kim bilir belki de sekerât anında şeytan bize onu şantaj olarak kullanacaktı. Şimdi siz kendi hayatınızda vazgeçemem dediğiniz şeyleri tahayyül edin ki bir gün vazgeçmek zorunda kalacaksınız. Zira her birimizi ölüm ayıracak bütün sevdiklerimizden. Yazının başında ifade ettiğimiz “Öğrendiklerinizi hayatın içinde