Sevenleri anlattı: Hocaefendi'yi seviyoruz çünkü...

Hocaefendi'nin hayaliydi insanlığın kardeş olması. Dil, renk, ırk ayrımı olmadan aynı inançla, aynı hedefle insanların barış içinde bir arada yaşamasıydı.

Çile dolu hayatında son anına kadar yılmadan, usanmadan çalıştı mukaddes bildiği hedefler için Hocaefendi ve belki de en büyük meyvesini gördü cenaze töreninde. 

Binler değil on binler akın etti dünya coğrafyasından. Kimi Hocaefendi'ye son çeyrek asırdır ev sahipliği yapan ABD'den, kimi Avrupa, kimi Asya ya da diğer kıtalardan. Renkler, ırklar yoktu artık. Ortak olan şey Hocaefendi sevgileriydi. 

Her bir ağızdan, her bir gönülden Hocaefendi'ye sonsuz teşekkür cümleleri döküldü. Kimilerinin sözleri dizildi boğazlarına konuşamadılar, kimileri göz yaşlarına boğuldu. Hüzünlü ama bir yandan da mutluydular. Allah sevgisini, Peygamber sevgisini öğrendikleri bu müstesna insana, Hocaefendilerine son vedalarını etmek için cenaze töreninde olabildikleri için. 

Bir kez daha yediden yetmişe, her coğrafyadan insanı bir araya getirdi Hocaefendi. Onların içinde öyle bir grup vardı ki, diğerlerinden daha şanslıydılar. Çünkü isimlerini bizzat Hocaefendi seçmişti. Onlar Hocaefendi'yi belki hiç görmemişlerdi ama koşa koşa veda etmeye gelmişlerdi. 

Safiye onlardan biri. "Vefat haberini aldığımda şok oldum ve aşırı üzüldüm. Haberi aldığımda abime 'Cenazeye gitmek ve orada Hocaefendi’ye veda etmek istiyorum‘ dedim" diye başlıyor sözlerine. Sonrasında ise dinini ve peygamberini Hocaefendi ile sevd