Seçmen İrfanı

Siyasi tarihimizin kaydettiği demokratik arızaların haddi hesabı yoktur. Bununla birlikte Türk halkının demokrasiye uyum için gösterdiği gayret, modern demokrasinin kıblesi sayılan ülkeleri kıskandıracak kadar ilginçtir.

Seçim günlerinin, dini bayram sevinci ve ciddiyeti ile karşılandığı kaç ülke gösterebilirsiniz? ABD’de buna dahil. Sabahın erken saatlerinde “Aman gecikmeyelim, ne olur ne olmaz!” telaşı ile oy sandıklarına akın eden genel eğilimi hangi motivasyonların tetiklediği ile alakalı ciddi bir araştırma da okumadım. Bu o kadar tabii bir hal almış ki, istatistik firmaları bu kaliteyi değerlendirme ve kayda geçirme ihtiyacı duymuyorlar.

Seçim öncesinde Amerikalı siyasiler parti ve aday propagandasından önce halkı oy vermeye ikna etmek zorundalar. 2016 Trump-Hillary mücadelesinde “Bu iki idiots’a oy vermek için sandığa gitmem!” diyenlerin oranı rekor kırmıştı. Kaldı ki, 2016 seçimi ABD siyasetinin önemli olaylarından biri olarak anılmaya devam ediyor. İki dönemde sandığa küskün birçok Amerikalı’yı oy kullanmaya ikna etmiş olması Siyahi Başkan Obama’nın önemli başarılarından sayılıyor.

Türkiye seçim için son haftaya girerken miting meydanlarındaki heyecanın oy sandıklarına fazla bir tesiri olmayacak. Halihazırda zihinler, eğilimler ve oyların rengi çoktan yerini buldu. Havuz medyasında yazıp da, oyunun rengini söyleyerek güya okuyucu ve takipçilerine yön vermeye çalışan yazar müsveddelerini ciddiye almayın. Onların özgül ağırlıkları ibre oynatacak güçte değil. Hem zihinleri hem de karakterleri Saray ipoteği altında.

İktidarın ağır ve ölçüsüz saldırganlığı ve muhalefetin lojistik eksiklikten kaynaklanan acizliğine rağmen halkın iktidar ve muhalefet ayırmadan miting coşkusuna kendisini kaptırması dikkate şayan. “Şehrimize bir devletli gel