Samanyolu Haber ailesine yeni bir yazar daha katıldı

İşte Meral Aslan'ın ilk yazısından bazı bölümler 

Size dostlar diyorum çünkü hiç birinizi tanımasam da aramızda yazı yazmanın bir ilişki kanalı olduğuna ve okuyan ile yazar arasında çoğu kez tahmin edilenden daha sağlam ve sıkı bağ kurabileceğine inanıyorum. Yazacağım satırların da, ele alacağımız konuların da bir süre sonra bir dostluk köprüsü vazifesi ifa edeceğine inanıyorum. 

Zamanla ne demek istediğimi ayrıntılarıyla açıklamak üzere tanışma faslımızı kısa tutacağım. 

Hayat düz bir çizgide ilerlemiyor. Bunu siz de en az benim kadar iyi biliyorsunuz. Yaşadığımız mutluluklar da, hüzünler de hayatımızın bir gerçeği ve parçası. Ben yazılarımda neyi ele alırsam alayım, güzelliğin perspektifinden bakmayı tercih edeceğim. Elbette hüzünlü şeyler de paylaşacağız ama hüznün de güzelliğini idrak ederek bunu yapmayı deneyeceğiz sevgili dostlarım. 

Eskiye dair güzelleme yapabilecek kadar deneyimlemedik belki hayatı. Ancak yaptığımız okumalardan, dinlediğimiz öykülemelerden çıkardığımız bir mutlak sonuç var. Zamanın akışıyla oynamışız biz modern çağın hızlı insanları. Gün, yüzünü geceye dönermiş eski vakitlerde ve adım adım inilirmiş geceye. Şimdi bir anda karanlığında buluyoruz kendimizi gecenin. Zifiri karanlıkta bir çukura düşmüş gibi canımız yanarak. 

Hızlı ve ani… 

Üstelik bitimsiz bir düşüş bu, sonu yok sanki. Her düşüş bir siliniş, her çığlık bir unutuluş adeta. Güzel anılar siliniyor, renklerin o ahenkle dans eden tüm alt tonları birer birer kayboluyor belleklerimizden. Belirli belirsiz bir parlama kalıyor geriye. Çoğu zaman anlam bütünlüğünü yitiriyor anılarımız. Bir karanlık geceden gelip oturuyor ruhlarımızın başköşesine ve omuzlarımızdan aşağı akarak esir alıyor bedenlerimizi. 

Belleklerimiz dijital veri partikülleri gibi o kadar kolay silebiliyor ki yaşadıklarımızı. Toplu taşıma araçlarında unutulmuş eşyalar gibi, önemsizce a