Şahenk, Ülker, Akın ve Koç'un vardır bir bildiği...

Doların Türk Lirası’na mukabil yeniden tırmanışa geçtiği şu günlerde daha evvelki artışın alıp götürdükleri ile yüzleşiyoruz. Tüketici Fiyatları (TÜFE) Şubat 2017’de yüzde 10,13 ile son 5 senenin en yüksek seviyesine çıktı.

Kasım 2016’da başlayıp Ocak ortasına kadar devam eden son tırmanışın enflasyonu çift haneye çıkaracağı tahmininde bulunduğumuzda ekonomi bakanları ‘enflasyon daha da düşecek’ beyanatı veriyordu. OHAL rejiminde başına bir iş gelmesini göze alıp çift haneyi telaffuz edebilenler de Mart ya da Nisan’da bunun mümkün olabileceğini söylüyordu. Oysa doların birkaç ayda yüzde 15’ten fazla kıymet kazanmasının enflasyonu yükselteceği, istihdama zarar vereceği belliydi.

Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) sepette gıdanın ağırlığını azaltmasına ve formülü değiştirmesine rağmen Ocak enflasyonunun yüzde 2,5 gibi çok yüksek bir oranı bulması ekonominin döviz cephesinde verdiği zayiatın ağırlaşacağının habercisiydi. Maatteessüf zayiat bu kadarı ile kalmayacak.

Bir beldede enflasyon varsa fiyat istikrarı yoktur. Böyle bir atmosferde bırakın yeni yatırım yapmayı artan maliyet ve tahsilat baskısı yüzünden gündelik ticareti çekip çevirmek bile mümkün olmaz. En zengin yüzde 20’lik dilimdekilere hitap eden İstiklal Caddesi (Beyoğlu), Bağdat Caddesi (Kadıköy), Nuru Osmaniye ve Nişantaşı gibi muhitlerde lüks markalar bile peşi sıra iflas bayrağını çekiyorsa tüketicide güven kalmamış demektir. Nitekim parası olan tüketici de istikbal endişesi taşıyor. Mallarına, şirketlerine el konulabileceği ihtimaline binaen parasını dışarı çıkarmanın yollarını arıyor.  

Böyle bir atmosferde en zengin kesim dahi para harcamaktan imtina eder. Enflasyon yüzünden harcama imkânı ortadan kalkan dar ve orta gelirli de asgarî gıda masrafları ile konut giderlerini (elektrik, su, aidat, kira, ısınma) k