Genellikle sakin olan bir çocuk bu dönemde aniden öfke nöbetine girebilir ya da asabi olan bir çocuk da sessiz, sakin bir ruh haine bürünebilir. Bunun normali hangisi? Bu durumda çocuğunuzla nasıl iletişim kuracaksınız? Normalde sakin olan çocuğunuz sürekli ağlayan, huysuz bir çocuğa dönüşünce aileler hangi davranışın doğru olduğu konusunda çelişkiye düşerler. Ancak 1-3 yaş arasındaki çocuklar normal olarak sınıflandırılan çok değişik davranışlar gösterirler. Vurma, ısırma, paylaşmayı reddetme, öfke nöbetleri gibi bu davranışlar sağlıklı bir küçük çocuğunun yaşamındaki sıradan bir günün parçasıdır. Buna rağmen, anne-babalar bu davranışları kötü ve negatif olarak değerlendirirler. Bunlar normal gelişimin parçası olmasının yanında, bu anlar çocuğun dünyayı öğrenmesi ve gelişmesi için fırsatlar sunuyor. Küçük çocuklar sürekli olarak dünyayı izlemenin bir yolu olarak sınırları test ederler. Bu tür davranışlar hanginin uygun olduğunu bulmanın da bir yoludur. Ancak, bazen çocuklar bu davranışları meraktan da yapabiliyorlar. Çocuğun gelişen bağımsızlık, hürriyet duygusu sözel yetenekleri ve duygusal bakımdan gelişmişliği ile her zaman birlikte yürümüyorlar. Çocukların dil yetenekleri gelişmeye başladığı andan itibaren yaşadıkları duyguları tepkisiz bir şekilde açıklamak oldukça yardımcı olabilir. İstenmeyen bir davranışa karşı tepki vermeden önce sakin kalmaya çalışın. Davranışı anlamak onu kabul ettiğiniz anlamına gelmiyor. Gerçekte tamamen tersi doğru olabilir. Bu nedenle çocuğunuzun niçin belirli bir şekilde davrandığını tahmin etmeye çalışmak iki taraf için de olumlu olacaktır. Böyle durumlarda makul sınırlar koyun ve sonuçları açıklayın. Bu şekilde yaparak, çocuğunuza belirli davranışların uygun görülmediğini ve bu şekilde bir sonuca varamayacağını öğretebilirsiniz. Araştırmacılar, duruma müdahale etmeden önce kendi sakinliğinizi korumanızı öneriyor. Çocuğunuzun da bir birey olduğunu unutmayın. Toplum içinde çocuğunuz kötü bir davranış yaparsa hemen aşırı tepki vermeyin, onu oradan uzaklaştırın ve sakince, taviz vermeden bu durumla baş etmeye çalışın. Örneğin, çocuğunuz başka bir çocuğa vurursa, çocuğunuzu bir kenara götürün ve vurmanın kabul edilebilir bir davranış olmadığını açıklayın. Dikkatinizi kendisine vurulan çocuğa verin ve onun iyi olup olmadığını sorarak empati kurmaya çalışın. Bu şekilde kabul edilmeyen davranışın etkisini en aza indirebilirsiniz. Çocukların davranışları normal olarak çok geniş çeşitlilik göstermesine rağmen, çocuğun hareketleri bu oranın da ilerisine kadar gidebilir. Çocuğunuz aşırı derecede hiperaktif davranışlar sergiliyorsa, bu durum daha derinde bir şeylerin olduğunu işaret edebilir. Çocuğun odaklanmasına yardım etmek ve ona destek olmak için bir plan oluşturmak amacıyla çocuğunuzun öğretmeniyle konuşun. Eğer çocuğunuz kendisine ya da kardeşine fiziksel olarak zarar veriyorsa, bir çocuk doktoruna danışmalısınız. Bazı davranışlar fiziksel ya da psikolojik hastalıkların sonucunda ortaya çıkabiliyor. Oyun oynarken aşırı tepki gösteren ifadelerini takip edin. Örneğin, bazı çocuklar bir düzeni tercih etmesine rağmen bir başka çocuk oyuncakların uygun şekilde düzenlenmediği fikrinde ısrarcı olup aşırı kaygı duyabilir. Bu çocuğun çocuk psikologundan yardım alması gerekebilir. ZAMAN