[Safvet Senih] Şeytan önce kendini inkar ettirir

Şeytanın en çok peşinde gidenlere şeytan önce kendisini inkâr ettirir. Şeytanın emrinden çıkmayanlar, “Yok canım…Hiç şeytan mı olurmuş. Hangi çağda yaşıyoruz. Bırakın şeytan melek ve cin meselelerin…” derler. Haşir Sûresinde, “Onları savaşa teşvik eden münafıkların durumu ise tıpkı şeytanın durumuna benzer ki, şeytan insana ‘Dine inanma, inkâr et!.’ diye telkinde bulunur. O kimse, kendisine kulak verip kâfir olunca da şöyle der:  ‘Ben senden uzağım (Seninle bir alâkam yok)  Çünkü ben  Alemlerin Rabbinden korkarım.”  (Haşir  Suresi, 59/16)

Üstad Bediüzzaman Hazretleri şeytanın sinsi hilesine karşı diyor ki: “İblis’in en mühim bir desisesi: Kendini, kendine tâbî olanlara inkâr ettirmektir. Şu zamanda bilhassa maddecilerin felsefeleriyle zihni bulananlar, bu apaçık meselede tereddüt gösterdikleri için şeytanın bu desisesine karşı bir-iki söz söyleyeceğiz. Sözle ki: İnsanlar içinde şeytan vazifesini gören cesetli habis ruhlar, bilmüşâhede bulunduğu gibi, cinlerden cesedsiz, habis ruhlar da bulunduğu, o katiyettedir. Eğer onlar maddî ceset giyseydiler, bu şerli insanların aynı olacaktılar. Hem eğer bu insan suretindeki insan şeytanlar cesetlerini çıkarabilselerdi, o cinnî iblisler olacaktılar. (…)

“Malumdur ki, âlâ (çok değerli)  bir şey bozulsa, daha az değerli bir şeyin bozulmasından daha ziyade bozuk olur. Meselâ nasıl ki, süt ve yoğurt bozulsalar, yine yenilebilir. Yağ bozulsa, yenilmez, bazen zehir gibi olur. Öyle de, mahlukatın en kerim ve şereflisi belki en âlâsı olan insan, eğer bozulsa, bozuk hayvandan daha ziyade bozuk olur. Çürüyüp kokuşmuş maddelerin kokusuyla lezzet alan haşaret gibi ve ısırmakla zehirlendirmekten lezzet alan yılanlar gibi, dalâlet  bataklığındaki şerler ve habis ahlâklar ile lezzetlenerek, iftihar eder, zulmün karanlıklarındaki şerler ve habis ahlâklar ile telezzüz be iftihar eder ve zulmün zulümatındaki zararlardan ve cinayetlerden lezzet alırlar; âdetâ