Ramazan Ayının en önemli fırsat: Kadir Gecesi....

Bazı hakîkatlere; halîfe-i rûy-i zemin ve eşref-i mahlûkat olan insanlardan, nazarı yüksek olan, kalp ve rûhun derece-i hayâtına çıkmış, vicdânen ve kalben yükselebilenler muttâli olabilirler. Meselâ; Varaka bin Nevfel gibi.. Efendimiz (sav) dünyâya şerefkudûm buyurunca, O’nun esintilerini hissetmiş, semânın yerdeki insanlarla yeniden münâsebete geçeceğini vicdanında sezmeye başlamıştı.

       

Yine bu esintileri gönül dünyasında hissedenlerden birisi de, Zeyd bin Amr idi.  Aşere-i Mübeşşere’den meşhur sahâbi Said bin Zeyd’in (ra) babası ve Hz.Ömer’in (ra) amcası olan bu zat, putlardan yüz çevirmiş ve onların hiçbir fayda ve zarara muktedir olamayacaklarını haykırmış tali’lilerden biriydi. Hatta o, etrafındakilere ölüm yatağında iken şu sözlerle seslenmişti: ‘Ben bir din biliyorum ki, onun gelmesi çok yakındır, gölgesi başınızın üzerindedir. Fakat bilemiyorum ki, ben o günlere yetişebilecek miyim? Ancak siz o din geldiği zaman, vakit fevt etmeden ona iman edin.’ 

     

Zeyd, sonra da derin bir inkisâr içinde; ‘Ah yüce yaratıcı! Keşke Senin adını bir bilebilseydim, Seni tanıyabilseydim ve yüzümü yere koyup sana karşı kulluk yapabilseydim!’ deyivermişti. Bu zât da, bir esintiden müteessir olmuş ve vicdanı Hakk’a karşı tamamen uyanmış biriydi. O bu sözleriyle bir olan Allah’a inanıyor ve O’na teslimiyetini arz ediyordu. 

     

Zira, ilâhî bir esintinin ifâdesi olan bütün ilhamlar, Kur’an-ı Kerim’in semâ-i dünyâya nâzil olmasından gelmektedir. Allah’ın rahmetiyle uyanan temiz bir vicdan, Kur’an’ın Levh-i Mahfuz’dan beşer âlemine intikal etmesini (öncesiyle-sonrasıyla) rûhunda duyabiliyordu. 

      

Kadir Gecesi, kâinatın yaratılış vesilesi Efendimiz (sav) ile Rabbü’l Alemin