[Prof. Dr. Osman Şahin] Sahabenin kırılmak istenen kapısı 3

Daha önceki yazılarda, ehl-i sünnet uleması ve büyüklerinin sahabeler arasında yaşanmış olaylara bakış açılarını ve o hadiseleri nasıl yorumladıkları üzerinde durmuştuk. Bu yazıda ise, İmam-ı Rabbani Hazretleri ile bulunduğumuz zaman dilimi içinde yaşamış büyüklerden ikisinin bu konulara yaklaşımlarına bakacağız. 

“Bu arada, ashâb-ı kiram arasında vuku bulan münazaa ve muharebeleri (çekişmeleri ve savaşları) iyiye yormak lâzımdır. Onları, nefsanî arzudan ve taassuptan uzak görmek gerekir. Çünkü, bu muhalefet, içtihada binaen yapılmıştır; heva ve heves üzerine değil. Nitekim ehl-i sünnetin toplu kararı da budur.

Ancak, şunun bilinmesi gerekir ki: Hazret-i Ali’ye muhalif olan taraf, hata üzerinde idiler. Hak, Hazret-i Ali tarafında idi… Allah onlardan razı olsun. Lâkin, bu hata, içtihada dayalı bir hata olduğu için o hatanın sahibi, ayıplanmaz, kendisinden muaheze kalkar. Nitekim bu mânâda, aşağıdaki rivayetler vardır…

Muaviye bu işte yalnız tek başına değildi. Ashabın yarısı tahminen bu işte onunla müşterekti. Eğer Hazret-i Ali ile muharebe edenler kâfir veya fasık olmuşlarsa, dinin yarısı gitti, demektir. Çünkü, dinin yarısı onların tebliği ile bize ulaşmıştır. Böyle bir şeye de ancak dinin iptalini isteyen zındık yol verir.

Bu fitnenin başlaması, Hazret-i Osman’ın öldürülmesi ile olur; onun katlini yapanlardan kısas talep edilir. Allah ondan razı olsun. Talha ve Zübeyr dahi, kıssasın tehir edilmesi sebebi ile ilk olarak Medine’den çıkarlar. Hazret-i Âişe dahi, bu işte onlara muvafakat eder. Bunun üzerinde, Cemel Harbi olur ki burada, on üç bin sahabe öldürülür. Bu ölenler arası