[Prof. Dr. Osman Şahin] Sahabelerin farkı nedir?

Fahr-i Kâinat Efendimiz (sallâllahu aleyhi ve sellem) bir hadis-i şeriflerinde, “Nefsim kudret elinde olan Zat’a yemin olsun ki, eğer siz hiç günah işlemeyen bir topluluk olsaydınız, Allah sizi toptan helak eder; sonra da günah işleyen ve peşi sıra istiğfar eden bir kavim yaratır ve onları mağfiret ederdi” buyurmaktadırlar. 

Sahabeler hiç günah işlemeyen bir topluluk olsaydı, tevbe, günah ve hatalarından nedamet ederek Cenab-ı Hak’ka sığınma, imtihan sırrı ve nefisle mücadele gibi insanlık hakikatına ait hususları tam anlamıyla bilip yaşayamayacaklardı. 

Sahabeler hiç günah işlemeyen ve hata yapmayan bir topluluk olsaydı, sonraki gelenler günah işlediklerinde, ümitsizliğe düşeceklerdi. Çünkü, günah işlemeyen sahabeler örneği üzerinden hareket ederek, günah işlemenin insanı küfre götürdüğüne hükmedilecekti. Tarih boyunca birbirlerini tekfir ile suçlayanların örneklerinde yaşandığı gibi. Dolayısıyla, günah işleyenlere karşı tam müsamahalı olunamayacak ve İslâm yaşanamaz bir din haline gelecekti.

Birtakım beşerî zaaflara müptela olan insanlar, kendilerine benzer bazı zaaflara sahip olan sahabeleri önlerinde görmekte, onların bu hususta nasıl bir mücadele sergileyip bunların üstesinden gelerek, a'lây-ı illîyîne yükseldiklerine bakıp ümitlenmekte ve onların yolunu kendilerine örnek alabilmektedirler. 

Sahabeler sahip oldukları o muazzam imanlarından gelen bir teslimiyet göstermişler, işledikleri fiillerinin yanlış ve günah olduğu hususundaki Kur’an’i ve Nebev-i Beyan’lara tam bir inkıyad ve kabul içerisinde hareket etmişler ve bu günahlarından arınmak için va’z edilen cezaların kendilerine tatbik edilmesini istemek suretiyle de ayrıca numune-i imtisal olmuşlardır. 

Zina eden Hz. Mâiz ve Gami