[Prof. Dr. Osman Şahin ] Peygamber, Üstad ve Mürşide minnet nasıl anlaşılmalıdır?

“Muhammed'in hayatı kudret elinde olan Allah'a yemin olsun ki…" kasemi nebevisinden hareketle O’nun (aleyhissalâtü vesselâm) nefsinin de kendi kendine malik olmadığı, yaptıklarında serbest hareket edemediği ve hareketlerinde küll-i iradeye bağlı bulunduğu açıkça anlaşılmaktadır. “Eşhedü enne Muhammeden abdühu ve rasûluhu” da geçen “abdühu” kelimesiyle de buna işaret edilmektedir. Her şeyden önce, O’da (sallallâhu aleyhi ve sellem) bir kuldur.

Cennet’e sadece Allah’ın lütfu ile girileceğini beyan eden Hazreti Sâdık u Masdûk Efendimiz’e (sallallâhu aleyhi ve sellem) “Sen de mi ey Allah’ın Rasûlü?” diye sorulunca “Evet, Allah’ın fazlı ve rahmeti olmazsa, beni sarıp sarmalamazsa, ben de cennete giremem!” diye cevaplamışlardır. Hazret-i Peygamber de (aleyhissalâtü vesselâm) bu hususta istisna edilmemiştir.

Bu hususlar Kur’an’da geçen ayetlerle de ders verilmektedir. Enfal suresinde geçen “Siz savaşta onları kendi kuvvetinizle öldürmediniz, lâkin Allah öldürdü. (Ey Resulüm) Attığın vakit sen atmadın, lâkin Allah attı. Ve bunu, Allah müminleri güzel bir imtihana tâbi tutmak için yaptı. Şüphesiz ki Allah hakkıyla işitir ve bilir. (8/17)” ayetinde, aralarındaki iktirana (iki şeyin beraber vücuda gelmeleri veya beraber bulunmaları) bakarak, Allah’ın icraatlarının kullarına mal edilmemesi gerektiği hususu, Allah rasûlü (aleyhissalâtü vesselâm) üzerinden verilen bir örnekle gösterilmektedir. 

Bedir savaşında, Cibril-i Emin (aleyhisselâm) gelmiş ve Allah Rasûlü’ne (aleyhissalâtü vesselâm) "Bir avuç toprak al, onlara doğru at." demiş ve O’da (sallallâhu aleyhi ve sellem) bir avuç toprağı eline alarak müşriklere doğru "yüzleri kurusun!" diyerek fırlatmışlar ve bu toprak kafirlerin gözlerine isabet etmiştir. Neticede savaş kaz