[Prof. Dr. Osman Şahin ] Doğru anlaşılamayan dört şey: Dua, istek, talep ve ısrar

Fatiha suresindeki “(Allah’ım!) Ancak Sana ibadet eder, ancak Sen’den yardım bekler ve dileniriz.” (1/5) ayetinde, insan, kulluğun sadece Allah’a (celle celâluhu) yapılması gerektiğini ilan etmekte ve bu iş, onun yapamayacağı bir şey olduğu için, Allah’tan (celle celâluhu) yardım talebinde bulunmaktadır. 

Sonra gelen ayetlerde ise, Cenab-ı Hak’tan bizler için en önemli olan şeyler istenmektedir. İnsanın sırat-ı müstakime hidayeti, Allah’ın nimetleriyle serfiraz kıldığı enbiya, sıddıklar, şehitler ve salihlerin yoluna hidayeti ve O’nun (celle celâluhu) gazabına uğramışların ve dalalete (sapıklık) düşenlerin yolundan korunma talep edilmektedir.

Hayır ve vücud olan bu nimetlere ulaşabilmek kulun iktidarı dahilinde değildir. İnsana düşen şey; dua, samimi olarak istemek ve bu hususta ısrar etmektir. Buna binaen, namazın her rekatında, bu en önemli ve yüksek hedefler ve istekler sürekli olarak Fatiha ile dillendirilmektedir. 

Bu konuları daha iyi anlayabilmek için, 24. Mektup’ta dua ile ilgili anlatılan parçaya bakmakta fayda vardır. Bu risalede, dua üç bölüme ayrılarak incelenmektedir.

Birincisi: İstidat (kabiliyet) lisanıyla yapılan dualardır ki tohumlar, çekirdekler bu dil ile ağaç vs. olmayı isterler. Sebeplerin bir araya gelmesi de neticelerin ortaya çıkması için yapılan bir duadır. Suyun, sıcaklığın, toprağın ve ışığın bir çekirdek etrafında bir araya gelmesi “Bu çekirdeği ağaç yap, yâ Hâlık’ımız!” anlam