Peygamber Mesleği Olarak Rehberlik ve Rehberler

Maddi ve manevi fedakarlıklarda bulunup da hizmet etmeyi tercih eden rehberlerin, peygamberlik davasını yüklendiklerini ve peygamber varisleri arasında yer alabileceklerini hatırda tutmaları gerekir ki, karşılaştıkları zorluklar karşısında yılmasınlar, kuvvey-i mâneviyeleri yıkılmasın ve aşkla ve şevkle kendilerinden öncekilerin yaptıkları gibi hizmetlerine devam edebilsinler: “Zaten, dünden bugüne bu kudsî vazifeye dilbeste olan fedakârlar, mukaddes mefkure adına bir işin ucundan tutmak için el uzatırken karşılarında kendilerine de bir el uzandığını düşünmüş, böylece hem himmet etmiş hem de himmet dilemişlerdir. Kendi kurtuluşlarını başkalarını kurtarmaya bağlamış ve böyle bir yolda yürürken gerekirse canlarını feda etmeye bile razı oldukları gibi maddî-manevî her türlü füyûzat hislerinden feragatta bulunmayı da daha baştan kabul etmişlerdir.” (Himmet: Teveccüh, İnfak ve Gayret)

İman ve Kur’an hizmetine kendini adamak büyük ölçüde fedakarlıklar gerektirse de netice itibarıyla en büyük kazanımları da beraberinde getirmektedir: “Bu meselenin önemli bir buudu da şudur ki; arz etmeye çalıştığım çerçevede iman ve Kur’an hizmetine himmette bulunmak insanı değerler üstü değerlere ulaştırır. Çünkü, Hazreti Üstad’ın da işaret ettiği gibi, “Bir insanın kıymeti himmeti nispetindedir. Kimin himmeti milleti ise, o kimse tek başıyla küçük bir millettir.” Aksine, hep “nefsî, nefsî” diyen, sürekli şahsî menfaatlerini düşünen ve milletin istikbaliyle alâkalı hiçbir planı, projesi ya da derdi olmayan bin adam, sadece bir adam hükmündedir. Evet, kimin himmeti yalnızca nefsi ise, o kimse insan bile sayılamayacak bir der