'Pekmez küpü içinde bulunanı sızdırır, zehir değil...'

Bu süreç bizlere çok şeyler gösterdi. Hasları, hamlardan ayrık otlarından ve kalpazanlardan ayırıp seçmenize vesile olan bu süreçte, fıtratları has elmas ve has altın olan bir çok güzel insanı da tanımış olduk. 

“İhâfe ve ızrar”ın (korkutma ve zarar vermenin, yani mafyavârî tehditlerin) karşısında elbette bütün insanlar aynı tepkiyi verecek değil. Onun için mal, can, yakınlar ve sevdikleri endişe ve korkusuyla hareket edenler müstesna, bu süreçte daha önce yüzümüze gülen bazılarının; içlerinde ne büyük bir kin, bir iğbirar beslemiş olduklarını, hasetlerinin fesatlarına, marazlarını – garazlarını yanardağlar gibi püskürtmek imkânı ellerine geçince, nasıl insanlıktan çıktıklarını, dini-diyanetini, insan haklarını bırakıp malımıza, canımıza, ırzımıza ve namusumuza nasıl saldırdıklarını gördük...

Esas meselemize dönecek olursak; bu süreçte çok güzel şeylere de şahit olduk… 

Bazılarını nakletmek istiyorum: 

Bir ilçede, görevden atılan bir mağdur ve mazlumu sol görüşlü büyük bir şirket sahibi işe alıyor. Bütün muhasebe işlerini ona veriyor. 

Daha sonra da ona; “Sizlerden ne kadar açığa alınan arkadaşınız varsa, gelsinler hepsini işe alacağım.” diyor. Gerçekten de dediğini yapıyor. Fakat ilk başta işe aldığı, mağduru tekrar göz altına alıp tutuklamışlar. Bu sefer iş yeri sahibi, diğer iş verdiği mağdurları çağırıp: “Hemen ailesine gidin, ne ihtiyaçları varsa temin edin, hem de arkadaşınız burada çalışıyor gibi maaşlarını da her ay verin.” talimatını veriyor. 

Sonra da  mağdurlara şu tarihi cümleleri söylüyor: “Muhtemelen sizi şirketimde çalıştırdığım için beni de içeri alacaklar. Eğer tutuklanırsam, sizler ben işlerin başındaymışım gibi kendi işlerinize ba