Ölüm nasıl nimet olur?

Ölüm en az hayat kadar büyük bir nimettir. Ama pek sevilmez. Peki bu kadar sevilmeyen, istenmeyen, düşünülmesi bile ürperti veren ölümün nimet yönleri yok mudur? Elbette vardır.

Her şeyden önce ölüm bir kurtuluştur. Hayatın zorluklarından bir kurtuluş, bir özgürleşmedir ve serbest bir âleme geçiştir. Yapmaya çalıştığımız bir işi hakkıyla yerine getirdiğimiz veya bir engel çıkar da yapma imkânımız olmadığı zaman, o iş üzerimizden kalkmış olur. Ve biz de rahatlayarak, “Üzerimden dağ gibi bir yükün, bir ağırlığın kalktığını hissediyorum” deriz. İşte ölüm de böyledir. Hiç beklemediğimiz bir anda gelir ve artık taşımaktan aciz kaldığımız hayat yükünden bizi kurtarıverir.

Dünya hayatı sıkıntılı, problemli, dert ve ıstıraplarla doludur. Bazen bir zindan oluverir, insanı boğar, hayat çekilmez bir hal alır. Fakat ölüm geldiği zaman bütün bu sıkıntıları ve dertleri silip süpürür. Geniş, ıstırapsız, sonsuz, dertsiz ve gamsız bir hayat başlar.

Ölümün dünyanın bin bir türlü sıkıntılarından kurtarıp dostlara kavuşmaya vesile olması da büyük bir nimettir. Ölüm her şeyden önce gerçek dost olan Allah’a kavuşmaktır. 

Kabir âleminde bizi beklemekte olan dostlarımıza kavuşmadır ölüm. Yüzde doksan dokuz sevdiklerimiz orada. Başta Peygamberimiz olmak üzere, bütün peygamberler, insanlığın ayı, güneşi ve yıldızları olmuş nice sevdiğimiz insanlar kabrin öbür tarafındalar. İşte ölüm onlara kavuşmaya bir vesiledir. 

İnsanın yaşı ilerledikçe hayat ağırlaşır, yaşamak zorlaşır. Kulağı az duyar, gözü az görür. Hastalıklar, ağrılar, sızılar birbiri peşi sıra gelir. Bütün bu dertler insanı ölüme biraz daha yaklaştırır. Yaşlı ve hasta olan