Nazım'ın Ruhu Şad Oldu İzmir yine muhteşem bir gün yaşadı. Bugün İzmir'de 10. Türkçe Olimpiyatları vardı. İzmir trafiği hayli yoğundu. Bir yıl sonra yine Türkçe Olimpiayatları'nı izledim. Kalabalık muhteşemdi. İnsanlar akın akın İzmir Atatürk Stadı ve etrafında kendilerine yer arıyordu. Çocuk, genç, yaşlı, ihtiyar, bay, bayan herkes Türkçe Olimpiyatları'nı izlemek için gelmişti. Kum tanesi gibi insanlar oraya buraya koşuştururken 1966 yılında tahta bavuluyla İzmir'e gelen yalnız bir adamın silueti hayalimde canlandı. 1966 dan 2012'ye tam 46 yıl... 46 yıla neler sığdırılmış görülmeye değerdi. Nazım'ın “Güneşi İçenlerin Türküsü” adlı şiirini Azeri kızı Ayten Uluhanova'nın sesinden dinlemek çok hoştu. Nazım Usta Güneşi İçenlerin Türküsü'nü 1924 yılında yazmış. Türkçe Olimpiyatları'nın gelişimine bakınca sanki tüm süreci 1924 yılından hissetmiş ve anlatmış. Nazım Usta'nın şiirleri hep özlem kokar. Hep gelecekteki bir dünyayı işaret eder. O dünyayı kendisi göremedi, bulamadı ama çok güzel tarif etti. “Güneşi İçenlerin Türküsü” şiirini bu düşünceyle okursanız, Türkçe Olimpiyatları'nın fikir babasının hayalleriyle aynı hayali, aynı güzel dünyayı işaret ettiğini göreceksiniz. 75 Milyonluk Türkiye Nazım'a vefa gösteremedi ama gurbetteki bir bilge onu kucakladı. Bu akşam İzmir'de tüm ideolojiler iflas etti. Tüm süslü sözler tesirsiz kaldı. İzmir Atatürk Stadı'ndan Nazım'ın gür sesi tüm İzmir'e ulaştı. Nazım; “Akın var güneşe akın! Güneşi zaptedeceğiz güneşin zaptı yakın!” dizeleriyle Türkiye'deki Türkçe Sevdalıları'yla aynı çizgide olduğunu bir kez daha gösterdi. Artık kimse Nazım'ın mezarını Türkiye'ye getirmek için uğraşmasın. Nazım ülkesine dönemedi, vatanına kavuşamadı, gurbette vefat etti diye de üzülmesin. O Anadolu'ya gelememişse, Anadolu onun ayağına gitti. Artık Nazım oralarda yalnız değil. Azeri kız, yalnız olmadığını “Güneşi İçenlerin Türküsü” adlı şiiriyle ispat etti. Nazım'a vefa öyle olmaz, böyle olur dedirtti. Nazım da İzmir'deki Türkçe Olimpiyatları'nın bayrağını bizzat kendisi taşıdı. Bu akşam İzmir'de aşk vardı, inanç vardı, barış vardı, sevgi vardı. Gurbette vefat eden Nazım ve Ahmet Kaya'ya vefa vardı. İade-i itibar vardı. Bu gecede tüm Türkiye'ye vefa hatırlatıldı! Konserlerinde "Başörtüsüne Özgürlük" diye çığlık atan adamı herkes unuttu "Vefa İnsanı" unutmadı... İşte biz gökkuşağı gibiyiz. Bir parçamız eksik olursa o ahenkli rengi tutturamıyoruz. Dünya insanları gökkuşağının bir parçası gibi. Hepbirlikte yanyana olmayınca gökkuşağı oluşmuyor... Gökkuşağı olmayınca da kimse koşarak altından geçmiyor... İnsanlığın bundan sonraki hedefi, hepbirlikte "yeni bir dünya kurmak" ve o dünyada hepbirlikte kardeşçe yaşamak... Meltem Gürsoy - Yerel Gündem